Ο Orlando Bloom προχώρησε σε μια αμφιλεγόμενη θεραπεία με στόχο να απομακρύνει τα μικροπλαστικά που έχουν συσσωρευτεί στον οργανισμό του. Η μέθοδος, που δεν έχει ακόμη ευρεία επιστημονική αναγνώριση, έχει προκαλέσει συζητήσεις σχετικά με την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά της.
Γιατρός αποκαλύπτει τα 3 πιο τοξικά ποτά που δεν θα πιει ποτέ ξανά – Με ποιον τρόπο μας βλάπτουν
Ο Orlando Bloom αποφάσισε να αφαιρέσει τα μικροπλαστικά από το σώμα του με έναν παράδοξο τρόπο
Τα μικροπλαστικά, δηλαδή μικροσκοπικά πλαστικά σωματίδια διαμέτρου κάτω των 5 χιλιοστών, θεωρούνται σημαντικοί ρύποι που μπορεί να βλάψουν την ανθρώπινη υγεία. Πρώιμες μελετές έχουν δείξει ότι η έκθεση σε μικροπλαστικά μπορεί να προκαλέσει οξειδωτικό στρες, βλάβες στο DNA, δυσλειτουργία οργάνων, διαταραχές στον μεταβολισμό, φλεγμονώδεις αντιδράσεις, νευροτοξικότητα, καθώς και προβλήματα στην αναπαραγωγή και την ανάπτυξη.
Όταν ο ηθοποιός Orlando Bloom αποκάλυψε πρόσφατα ότι υποβλήθηκε σε μια διαδικασία για να «καθαρίσει» το αίμα του, πολλοί αντέδρασαν με δυσπιστία.
Ο σταρ των «Pirates of the Caribbean» κατέφυγε σε μια θεραπεία γνωστή ως apheresis, μια ιατρική διαδικασία κατά την οποία το αίμα αφαιρείται από το σώμα, υποβάλλεται σε φυγοκέντρηση ή φιλτράρεται για να εξαχθούν συγκεκριμένα συστατικά και στη συνέχεια επιστρέφεται, με σκοπό την απομάκρυνση μικροπλαστικών και άλλων τοξινών.
Η apheresis χρησιμοποιείται συνήθως για τη θεραπεία παθήσεων όπως αυτοάνοσα νοσήματα ή ανώμαλα υψηλά επίπεδα κυττάρων ή πρωτεϊνών στο αίμα. Ωστόσο, η χρήση της ως αποτοξίνωση από μικροπλαστικά δεν έχει επιστημονική τεκμηρίωση.
Παρ’ όλα αυτά, ο Bloom δήλωσε ότι υποψιάζεται πως το σώμα του έχει απορροφήσει πλαστικό μέσω της καθημερινής έκθεσης και θέλει να το απομακρύνει από τον οργανισμό του.
Και πιθανότατα έχει δίκιο ως προς την έκθεση. Οι επιστήμονες έχουν εντοπίσει μικροπλαστικά, μικροσκοπικά θραύσματα πλαστικού μικρότερα από 5 χιλιοστά, στον αέρα, στο νερό, στο έδαφος, στο φαγητό και ακόμη και μέσα σε ανθρώπινους ιστούς. Όταν όμως πρόκειται για την απομάκρυνσή τους από την κυκλοφορία του αίματος, εκεί τα πράγματα γίνονται ασαφή από επιστημονικής άποψης.
Η αιμοκάθαρση είναι μια σωτήρια θεραπεία – Λειτουργεί όμως αποτελεσματικά για τα μικροπλαστικά;
Η Rosa Busquets, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Σχολή Επιστημών Ζωής, Φαρμακευτικής και Χημείας, Kingston University και η Luiza C Campos, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Περιβαλλοντικής Μηχανικής, University College London (UCL) προσπάθησαν να δουν κατά πόσο αυτό είναι αποτελεσματικό σε κείμενο που δημοσίευσαν στο Science Alert.
Οι ερευνητές που μελετούν τη ρύπανση από μικροπλαστικά, εξέτασαν αυτό το ζήτημα στο πλαίσιο της αιμοκάθαρσης, μια σωτήρια θεραπεία για ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια. Η αιμοκάθαρση φιλτράρει από το αίμα προϊόντα αποβλήτων όπως η ουρία και η κρεατινίνη, ρυθμίζει τους ηλεκτρολύτες, απομακρύνει τα περιττά υγρά και βοηθά στη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης.
Όμως η μελέτη αποκάλυψε ότι, ενώ η αιμοκάθαρση αποτελεί ιατρικό θαύμα, μπορεί να έχει και ένα ειρωνικό μειονέκτημα: ενδέχεται να εισάγει μικροπλαστικά στο αίμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ειδικοί διαπίστωσαν ότι ασθενείς που υποβάλλονταν σε αιμοκάθαρση εκτίθεντο σε μικροπλαστικά κατά τη διάρκεια της θεραπείας, λόγω της φθοράς πλαστικών εξαρτημάτων στον εξοπλισμό, μια ανησυχητική αντίφαση για μια διαδικασία που υποτίθεται ότι «καθαρίζει» το αίμα.
Η apheresis σχετίζεται στενά με την αιμοκάθαρση: και οι δύο περιλαμβάνουν την άντληση του αίματος από το σώμα, την κυκλοφορία του μέσα από πλαστικούς σωλήνες και φίλτρα, και την επιστροφή του, επομένως και οι δύο διαδικασίες φέρουν παρόμοιο κίνδυνο εισαγωγής μικροπλαστικών από τον εξοπλισμό στο κυκλοφορικό σύστημα.
Σοκάρει νέα έρευνα: Περισσότερα τα μικροπλαστικά στα γυάλινα μπουκάλια από ό,τι στα πλαστικά
Τι είναι τα μικροπλαστικά;
Τα μικροπλαστικά είναι πλαστικά σωματίδια που κυμαίνονται σε μέγεθος από περίπου 5 χιλιοστά (περίπου όσο ένας κόκκος ρυζιού) έως και 0,1 microns, δηλαδή μικρότερα από ένα ερυθρό αιμοσφαίριο.
Ορισμένα μικροπλαστικά παράγονται σκόπιμα, όπως οι μικροσφαιρίδια που χρησιμοποιούνταν κάποτε σε καθαριστικά προσώπου. Άλλα δημιουργούνται όταν μεγαλύτερα πλαστικά αντικείμενα διασπώνται με την πάροδο του χρόνου λόγω της ηλιακής ακτινοβολίας, της τριβής ή της φυσικής φθοράς.
Είναι παντού: στα τρόφιμα που καταναλώνουμε, στον αέρα που αναπνέουμε και στο νερό που πίνουμε. Οι πλαστικές συσκευασίες, τα συνθετικά ρούχα όπως το πολυεστέρας και ακόμη και τα τεχνητά γκαζόν συμβάλλουν στη διασπορά τους. Τα λάστιχα των αυτοκινήτων απορρίπτουν πλαστικά σωματίδια καθώς φθείρονται και τα τρόφιμα που αποθηκεύονται ή θερμαίνονται σε πλαστικά δοχεία μπορεί να απορροφούν μικροπλαστικά.
Μια εκτίμηση αναφέρει ότι ο μέσος ενήλικας μπορεί να καταναλώνει περίπου 883 μικροπλαστικά σωματίδια την ημέρα, πάνω από μισό μικρογραμμάριο.
Μέχρι στιγμής, μεγάλες επιδημιολογικές μελέτες δεν έχουν εντοπίσει συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης σε μικροπλαστικά και συγκεκριμένων ασθενειών. Τέτοιες μελέτες είναι αναγκαίες, αλλά δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί.
Ωστόσο, πρώιμες έρευνες υποδεικνύουν ότι τα μικροπλαστικά ενδέχεται να συνδέονται με φλεγμονές, καρδιαγγειακά προβλήματα και βλάβες στο DNA, που ενδεχομένως οδηγούν σε καρκινογένεση.
Αυτό που παραμένει ασαφές είναι πώς συμπεριφέρονται τα μικροπλαστικά στο ανθρώπινο σώμα: αν συσσωρεύονται, πώς αλληλεπιδρούν με τους ιστούς και αν (ή πώς) ο οργανισμός τα αποβάλλει.
Μικροπλαστικά: Οι επιστήμονες ανακάλυψαν έναν απλό απλό τρόπο που τα αφαιρεί από το νερό της βρύσης
Η ειρωνεία της διήθησης
Είναι δελεαστικό να πιστέψει κανείς, όπως φαίνεται να πιστεύει και ο Bloom, ότι μπορούμε απλώς να «καθαρίσουμε» το αίμα, όπως στραγγίζουμε μακαρόνια ή καθαρίζουμε το πόσιμο νερό. Όπως ένα σουρωτήρι φιλτράρει το νερό από τα μακαρόνια, έτσι και οι μηχανές αιμοκάθαρσης φιλτράρουν το αίμα, αλλά με πολύ πιο περίπλοκα και ευαίσθητα συστήματα.
Αυτές οι συσκευές βασίζονται σε πλαστικά εξαρτήματα, όπως σωλήνες, μεμβράνες και φίλτρα, τα οποία υπόκεινται σε συνεχή πίεση και επαναλαμβανόμενη χρήση. Σε αντίθεση με το ανοξείδωτο ατσάλι, αυτά τα υλικά μπορούν να φθείρονται με τον χρόνο, αποβάλλοντας πιθανώς μικροπλαστικά απευθείας στο αίμα.
Προς το παρόν, δεν υπάρχει δημοσιευμένη επιστημονική απόδειξη ότι τα μικροπλαστικά μπορούν να φιλτραριστούν αποτελεσματικά από το ανθρώπινο αίμα. Επομένως, ισχυρισμοί ότι η αιμοκάθαρση ή άλλες θεραπείες μπορούν να τα αφαιρέσουν πρέπει να αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό, ιδίως όταν τα ίδια τα συστήματα φιλτραρίσματος είναι φτιαγμένα από πλαστικό.
Αν και είναι δελεαστικό να αναζητούμε εύκολες λύσεις ή καθαρισμούς που υποστηρίζονται από διασημότητες, βρισκόμαστε ακόμη στα αρχικά στάδια κατανόησης του τι κάνουν τα μικροπλαστικά στο σώμα μας – και πώς μπορούμε να τα απομακρύνουμε.
Αντί να επικεντρωνόμαστε αποκλειστικά σε τρόπους καθαρισμού του αίματος από πλαστικά, η πιο αποτελεσματική μακροπρόθεσμη στρατηγική είναι πιθανότατα η μείωση της έκθεσής μας από την αρχή.
SOS από τους επιστήμονες: Η κατανάλωση νανοπλαστικών συνδέεται με αλλαγές στον μεταβολισμό
Η ιστορία του Bloom αντανακλά ένα αυξανόμενο δημόσιο άγχος: όλοι γνωρίζουμε ότι κουβαλάμε το βάρος του πλαστικού. Αλλά η αντιμετώπισή του απαιτεί κάτι παραπάνω από τάσεις ευεξίας: απαιτεί σοβαρή επιστήμη, αυστηρότερη νομοθεσία και μια αλλαγή στον τρόπο ζωής που θα μειώσει την εξάρτησή μας από το πλαστικό.