Ο μεγάλος τραγουδοποιός είχε μιλήσει ανοιχτά για τον καρκίνο και μετέτρεψε τον προσωπικό του αγώνα σε μήνυμα δύναμης και ελπίδας
Καρκίνος του Πνεύμονα: Η πρόληψη αποτελεί τον πρώτο και πιο ισχυρό πυλώνα αντιμετώπισης της νόσου
Η Ελλάδα αποχαιρετά τον Διονύση Σαββόπουλο, που έφυγε από τη ζωή το βράδυ της 21ης Οκτωβρίου 2025, στις 9:10, στο θεραπευτήριο «Υγεία». Ο σπουδαίος τραγουδοποιός αφήνει πίσω του μια ανεκτίμητη καλλιτεχνική παρακαταθήκη, αλλά και μια συγκλονιστική προσωπική μαρτυρία για τον αγώνα του με τον καρκίνο.
Στην αυτοβιογραφία του «Γιατί τα χρόνια τρέχουν χύμα», που κυκλοφόρησε στις αρχές του 2025, μίλησε με αφοπλιστική ειλικρίνεια για τη στιγμή που διαγνώστηκε με καρκίνο του πνεύμονα εν μέσω πανδημίας. «Πάνω από 50 χρόνια καπνίζω και σας το λέω αυτό για να προσέχετε. Κι αν – ο μη γένοιτο – σας συμβεί, μη φοβηθείτε. Αντιμετωπίστε το. Έχει ο Θεός», σημείωνε χαρακτηριστικά.
Η θεραπεία που ακολούθησε ήταν εξαντλητική – του αφαιρέθηκε μισός πνεύμονας και χρειάστηκε να υποβληθεί σε βαριές θεραπείες. Παρ’ όλα αυτά, δεν άφησε την αρρώστια να τον καθορίσει. «Παραμέρισα τη σκιά της αρρώστιας», έγραφε, δείχνοντας την αποφασιστικότητα που πάντα τον συνόδευε.
Η δοκιμασία με τον κορωνοϊό
Το 2022, ενώ βρισκόταν ακόμα σε θεραπεία, κόλλησε κορωνοϊό έπειτα από συναυλία στην Κύπρο. Οι μέρες που ακολούθησαν ήταν κρίσιμες και οι γιατροί εξέταζαν ακόμη και την εισαγωγή του στην εντατική. «Μου έβαλαν οξυγόνο, με πλάκωσαν στα φάρμακα», είχε αφηγηθεί.
Από εκείνες τις μέρες στο νοσοκομείο, ξεχώρισε ένα περιστατικό που μοιράστηκε με σπάνια τρυφερότητα. «Ξύπνησα ένα βράδυ μούσκεμα. Ντρεπόμουν να φωνάξω τις νοσοκόμες. Είμαι ο Σαββόπουλος, σκεφτόμουν, δεν γίνεται. Κι όμως γίνεται. Με πλύνανε, μου έβαλαν καθαρά σεντόνια, με σκέπασαν. “Χρόνια πολλά, κύριε Σαββόπουλε”, μου είπαν φεύγοντας. Είχε έρθει το Πάσχα».
Ένα «μάθημα ζωής»
Με τον τρόπο του, ο Διονύσης Σαββόπουλος μετέτρεψε ακόμη και τις πιο δύσκολες εμπειρίες σε διδάγματα. Δεν έκρυψε τίποτα, ούτε ωραιοποίησε την πραγματικότητα. Έδειξε ότι η αλήθεια και η αξιοπρέπεια μπορούν να συνυπάρξουν ακόμη και στις πιο σκληρές στιγμές.
Έφυγε ήσυχα, με τη σοφία και την απλότητα που τον χαρακτήριζαν, αφήνοντας πίσω του όχι μόνο τραγούδια που σημάδεψαν γενιές, αλλά και το παράδειγμα ενός ανθρώπου που κοίταξε τον φόβο στα μάτια και τον έκανε ιστορία.