Σχεδόν 3.000 άνθρωποι αναζήτησαν ιατρική βοήθεια το 2023. Ένα υποτιμημένο ζήτημα δημόσιας υγείας αναδεικνύει η μελέτη, σύμφωνα με τον ΕΟΔΥ.
Για πρώτη φορά στην Ελλάδα καταγράφεται συστηματικά η πραγματική έκταση των περιστατικών δαγκώματος από σκύλους. Η συνύπαρξη ανθρώπου και σκύλου αποτελεί μία μοναδική σχέση πίστης, συντροφιάς, φύλαξης. Οι σκύλοι μας προσφέρουν συντροφιά, ασφάλεια και αγάπη, και από πολλούς θεωρούνται μέλη της οικογένειας. Ωστόσο, όπως κάθε σχέση, έτσι κι αυτή κρύβει προκλήσεις που αφορούν την υγεία και την ασφάλειά μας.
Ο ΕΟΔΥ προχώρησε πρόσφατα στην πρώτη οργανωμένη μελέτη για τα περιστατικά δαγκώματος στη χώρα, καταγράφοντας για το 2023 συνολικά 2.820 περιστατικά που χρειάστηκαν ιατρική φροντίδα. Τα στοιχεία αποκαλύπτουν σημαντικές διαφοροποιήσεις ανά περιοχή, εποχικότητα στα συμβάντα και χαρακτηριστικά των τραυματισμών, προσφέροντας μια πλήρη εικόνα για ένα ζήτημα που αφορά τόσο τη δημόσια υγεία όσο και την υπεύθυνη κατοχή ζώων.
Τα αποτελέσματα της μελέτης
Η συχνότητα των περιστατικών ανά γεωγραφική περιφέρεια της χώρας κυμάνθηκε από 3 έως 73 περιστατικά ανά 100.000 κατοίκους για το έτος της μελέτης. Τα πιο πολλά περιστατικά συνέβησαν τον Απρίλιο και περιόδους καλοκαιρίας, ενώ τα λιγότερα τον Οκτώβριο. Στο 63% των περιστατικών καταγράφηκε ένα μόνο δάγκωμα, ενώ το 51% των τραυμάτων εντοπίστηκε στα κάτω άκρα. Αιμορραγία παρατηρήθηκε στο 75% των περιστατικών ενώ στα υπόλοιπα δεν σημειώθηκε εκροή αίματος.
Δαγκώματα σκύλων: Πώς να τα προλάβετε και πώς αντιμετωπίζονται, σύμφωνα με το Χάρβαρντ
Η ηλικιακή ομάδα 60–69 ετών εμφάνισε τη μεγαλύτερη συχνότητα δαγκωμάτων (29/100.000), ενώ τα παιδιά 1–9 ετών τη χαμηλότερη (11/100.000). Τα παιδιά 1-9 ετών ωστόσο εμφάνιζαν συχνότερα τραύματα στην κεφαλή και τον τράχηλο που συνηθέστερα προκαλούνταν από δεσποζόμενους σκύλους. Τα συμβάντα που οφείλονταν σε αδέσποτους και δεσποζόμενους σκύλους είχαν σχεδόν την ίδια συχνότητα (1,04:1) όμως οι αδέσποτοι σκύλοι προκαλούσαν πιο συχνά τραύματα σε ενήλικες ενώ οι δεσποζόμενοι σκύλοι πιο συχνά εμπλέκονταν σε περιστατικά με παιδιά (1-9 ετών).
Στην πλειονότητά τους οι ασθενείς εμφάνισαν ήπια κλινική εικόνα, φέροντας επιπόλαια τραύματα, όμως σε ορισμένες περιπτώσεις οι τραυματισμοί ήταν βαρύτεροι (9%). Ορισμένοι ασθενείς χρειάστηκε να παραμείνουν στο νοσοκομείο για νοσηλεία (5%). Τα νοσοκομεία που συμμετείχαν στην έρευνα αντιμετώπισαν κατά μέσο όρο 19 περιστατικά ετησίως (1 έως 123 περιστατικά ανά νοσοκομείο), ενώ οι μονάδες πρωτοβάθμιας φροντίδας 14 περιστατικά (1 έως 116 ανά μονάδα).
Τα περιστατικά είναι περισσότερα
Τα περιστατικά ωστόσο στη χώρα μπορεί να είναι σημαντικά περισσότερα από όσα καταγράφηκαν, αν ληφθεί υπόψη ότι μόνο το 47% των νοσοκομείων και το 36% της πρωτοβάθμιας περίθαλψης έστειλε δεδομένα για τη μελέτη, όπως επίσης ότι δεν συμπεριλήφθηκαν περιστατικά που κατέφυγαν σε ιδιωτικές δομές υγείας.
Η μελέτη αυτή αποτελεί την πρώτη συστηματική καταγραφή δαγκωμάτων από σκύλους στην Ελλάδα. Τα ευρήματα υπογραμμίζουν ότι αυτού του είδους οι τραυματισμοί αποτελούν σημαντικό αλλά υποτιμημένο ζήτημα δημόσιας υγείας, αναφέρει ο ΕΟΔΥ. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια υπενθύμιση για τη σημασία της πρόληψης και της υπευθυνότητας, προσθέτει. «Η εκπαίδευση των γονέων και των παιδιών για το πώς να προσεγγίζουν και να διαχειρίζονται έναν σκύλο, η αποτροπή εγκατάλειψης ζώων και η συνεπής εφαρμογή των προγραμμάτων στείρωσης και υιοθεσίας είναι μέτρα που προστατεύουν τόσο εμάς όσο και τους ίδιους τους σκύλους.
Με σωστή πληροφόρηση και υπεύθυνη στάση, μπορούμε να συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε την πολύτιμη συντροφιά των σκύλων, μειώνοντας τους κινδύνους και ενισχύοντας τη σχέση ανθρώπου-ζώου», καταλήγει ο ΕΟΔΥ.