Η Μαράια Ριντλσπρίγκερ, σύντροφος του Γιάννη Αντετοκούνμπο και μητέρα τεσσάρων παιδιών, μοιράστηκε δημόσια την προσωπική της μάχη με την επιλόχειο κατάθλιψη, στέλνοντας ένα συγκινητικό μήνυμα σε γυναίκες που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες.
Επιλόχειος κατάθλιψη: Τα σημάδια που κρύβουν συχνά οι μητέρες – Δεν πρέπει να τα αγνοήσετε
Η Μαράια Ριντλσπρίγκερ μιλά ανοιχτά για την επιλόχειο κατάθλιψη
Με μια εκτενή ανάρτηση στο Instagram, η Μαράια περιέγραψε με ειλικρίνεια τα συναισθήματα μοναξιάς, φόβου και άγχους που βίωσε μετά από κάθε γέννα, αλλά και τη δύναμη που άντλησε από την οικογένειά της. Η ανάρτηση συνοδεύτηκε από τρυφερές φωτογραφίες με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τα τέσσερα παιδιά τους, τον Λίαμ-Τσαρλς (2020), τον Μάβερικ-Σάι (2021), την Εύα-Μπρουκ (2023) και την μικρότερη Άρια-Κάπρι (2025).
«Χαμόγελα που καλύπτουν τον συνεχόμενο φόβο. Γέλια από την κοιλιά ενώ κρατάω πίσω ανεξήγητα δάκρυα. Το να περιβάλλομαι από αγάπη ενώ νιώθω ακόμα εντελώς μόνη… αυτή είναι η ιστορία μου μετά τον τοκετό», έγραψε.
Όπως εξήγησε, σκοπός της ανάρτησης δεν ήταν να δεχθεί επαίνους, αλλά να δώσει κουράγιο σε όποιον παλεύει με την ψυχική του υγεία: «Αν μπορώ να βοηθήσω έστω και ένα άτομο, πιστεύω ότι το να μοιραστώ την ιστορία μου αξίζει».
Η ίδια αποκάλυψε πως η επιλόχειος κατάθλιψη την είχε επισκεφθεί ήδη από τη γέννηση του πρώτου της παιδιού και πως οι κρίσεις πανικού και οι σκοτεινές σκέψεις επέστρεψαν και μετά τη γέννηση της μικρότερης κόρης τους.
«Παρά το ότι δεν είχα συμπτώματα, ο εγκέφαλός μου με κάποιον τρόπο ήταν πεπεισμένος ότι είχα μια θανατηφόρα ασθένεια που θα με εμπόδιζε να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν», σημείωσε.
Η ανάρτησή της καταλήγει με ένα κάλεσμα στήριξης προς όλους όσοι δίνουν σιωπηλές μάχες: «Δεν είστε μόνες. Υπάρχουν άνθρωποι στο πλευρό σας, κάποιοι που ίσως δεν γνωρίζετε ακόμα».
Παρά τις δυσκολίες, η Μαράια τονίζει πως πλέον βλέπει φως στο τέλος του τούνελ. Μέσα από την εμπειρία της έμαθε, όπως λέει, να ζητά βοήθεια, να μην προσπαθεί να τα αντιμετωπίζει όλα μόνη της και να δίνει προτεραιότητα στην ψυχική της υγεία χωρίς ενοχές:
«Τελικά κατάλαβα ότι χρειάζεται να δίνω προτεραιότητα στον εαυτό μου (χωρίς ενοχές) ώστε να μπορώ να είμαι η καλύτερη σύζυγος, μητέρα, κόρη, αδελφή και φίλη που μπορώ να είμαι».
10 σημάδια κατάθλιψης στις γυναίκες που δεν πρέπει να αγνοήσετε-Πώς αντιμετωπίζεται
Ολόκληρη η ανάρτηση της Μαράια Ριντλσπρίγκερ
«Χαμόγελα που καλύπτουν τον συνεχόμενο φόβο. Γέλια από την κοιλιά ενώ κρατάω πίσω ανεξήγητα δάκρυα.
Το να περιβάλλομαι από αγάπη ενώ νιώθω ακόμα εντελώς μόνη… αυτή είναι η ιστορία μου μετά τον τοκετό.
Το να είμαι ευάλωτη στις μέρες μας είναι κάπως τρομακτικό, αλλά αν μπορώ να βοηθήσω έστω και ένα άτομο, πιστεύω ότι το να μοιραστώ την ιστορία μου αξίζει. Δεν λέω την εμπειρία μου για συμπόνια ή επαίνους — μοιράζομαι γιατί θέλω να χρησιμοποιήσω την πλατφόρμα μου με την ελπίδα να βοηθήσω κάποιον άλλον που ίσως παλεύει με την ψυχική του υγεία. Αν και η ιστορία μου επικεντρώνεται στην Επιλόχειο Κατάθλιψη, ελπίζω να μπορέσετε να τη διαβάσετε και να την εφαρμόσετε σε ό,τι κι αν περνάτε.
Τέσσερα παιδιά αργότερα, και θα νομίζατε ότι τα έχω όλα καταλάβει — αλλά δεν τα έχω. Τίποτα δεν μπορεί πραγματικά να σε προετοιμάσει για το να γίνεις μητέρα, ή στην περίπτωσή μου, μητέρα τεσσάρων. Ενώ ο τοκετός ήταν το πιο σωματικά επώδυνο πράγμα που έχει υποστεί το σώμα μου, το να παλεύω με την ψυχική μου υγεία έχει αποδειχθεί εξίσου δύσκολο. Επιβίωσα από Επιλόχειο Κατάθλιψη με το πρωτότοκό μας, αλλά πραγματικά δεν ήμουν έτοιμη για αυτό που θα ερχόταν αυτή τη φορά.
Το άγχος ξεκίνησε πριν καν γεννήσω. Παρά το ότι δεν είχα συμπτώματα, ο εγκέφαλός μου με κάποιον τρόπο ήταν πεπεισμένος ότι είχα μια θανατηφόρα ασθένεια που θα με εμπόδιζε να δω τα παιδιά μου να μεγαλώνουν. Οι κρίσεις πανικού μου χειροτέρεψαν, και η εξάρτησή μου από το διαδίκτυο ως διαγνωστικό εργαλείο με έστειλε στις πιο σκοτεινές σπείρες. Έχω ένα απίστευτο «χωριό» στο πλευρό μου, αλλά ένιωθα υπερβολικά φοβισμένη και ντροπιασμένη από αυτή την πλευρά του εαυτού μου για να ζητήσω βοήθεια.
Ήμουν ευλογημένη με έναν ομαλό τοκετό και ένα υγιές μωρό. Οι πρώτες εβδομάδες προσαρμογής σε ένα νεογέννητο και τρία «μεγάλα» παιδιά ήταν διασκεδαστικές — αλλά τόσο χαοτικές όσο μπορείτε να φανταστείτε. Το τέταρτο μωρό μας είναι ο πιο γλυκός μικρός άγγελος που έχω δει ποτέ. Ταιριάζει τέλεια στη μικρή μας τρελή φούσκα. Τα συνεχόμενα χαμόγελα και τα γέλια της μου φέρνουν καθαρή χαρά.
Αλλά είτε ήταν το ευλογημένο στάδιο του μήνα του μέλιτος του να καλωσορίζεις ένα νέο μωρό που τελείωνε, είτε οι τεράστιες (και γρήγορες) αλλαγές που συνέβαιναν μέσα στην οικογένειά μου, η ψυχική μου υγεία πήρε μια στροφή — και οι σκοτεινές σκέψεις άρχισαν να επιστρέφουν.
Έκλεισα τα πάντα και τους πάντες έξω. Τα μηνύματα έμεναν διαβασμένα. Κλήσεις… ξεχάστε το. Βρήκα παρηγοριά στο να απομονώνομαι και να κρύβω αυτό που πραγματικά συνέβαινε. Όπως κάθε μητέρα, τα κρατούσα όλα όσο καλύτερα μπορούσα για τα παιδιά μου και τον σύζυγό μου. Κοιτάζοντας πίσω, το να στηρίζομαι στην οικογένειά μου είναι αυτό που πραγματικά με κράτησε όρθια. Δεν ήμουν ο εαυτός μου· ήμουν παρούσα και φρόντιζα την οικογένειά μου, αλλά το μυαλό μου δεν ήταν εκεί.
Είναι ένα τρομακτικό και μοναχικό συναίσθημα να είσαι σωματικά εκεί, αλλά πνευματικά κάπου αλλού.
Αγαπώ το «χωριό» μου, αλλά δεν ήθελα να τους επιβαρύνω. Ένιωθα εγωίστρια που θα άνοιγα την καρδιά μου — πεπεισμένη ότι απλώς θα πρόσθετα βάρος σε ανθρώπους που ήδη κουβαλούσαν το δικό τους. Έτσι, για αρκετούς μήνες, κάλυψα τον πόνο μου και έκρυψα τα δάκρυά μου. Αν και ακόμα παλεύω, τώρα έχω πίστη ότι υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ.
Το να μοιράζομαι τις εμπειρίες μου είναι ένα βήμα στο ταξίδι μου προς την ίαση. Αυτή είναι μία από τις πρώτες φορές που παραδέχομαι τις σιωπηλές μάχες που έδινα — αλλά αυτή η ειλικρίνεια με κάνει να νιώθω ελευθερία. Δεν είμαι αυτή που ήμουν, αλλά βρίσκομαι στον δρόμο να γίνω αυτή που είναι γραφτό να είμαι.
Τι έμαθα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου;
Έμαθα να είμαι ευάλωτη με τους ανθρώπους που με αγαπούν, και ότι δεν χρειάζεται να φοβάμαι πως θα είμαι «βάρος», ό,τι κι αν περνούν εκείνοι. Ο πόνος είναι πόνος — και ό,τι βαραίνει την καρδιά σου έχει σημασία.
Έμαθα ότι δεν μπορώ να τα κάνω όλα μόνη μου, και ότι είναι εντάξει να ζητάω βοήθεια.
Έμαθα ότι χρειάζεται να φροντίζω την ψυχική μου υγεία, γιατί είναι εξίσου σημαντική — αν όχι πιο σημαντική — από τη σωματική μου υγεία.
Τελικά κατάλαβα ότι χρειάζεται να δίνω προτεραιότητα στον εαυτό μου (χωρίς ενοχές) ώστε να μπορώ να είμαι η καλύτερη σύζυγος, μητέρα, κόρη, αδελφή και φίλη που μπορώ να είμαι.
Αν η ιστορία μου βρίσκει απήχηση σε εσάς, παρακαλώ να ξέρετε: δεν είστε μόνοι. Υπάρχουν άνθρωποι στο πλευρό σας — κάποιοι που ίσως δεν γνωρίζετε ακόμα.
Ας δουλέψουμε μαζί για να ανυψώσουμε αυτούς που είναι γύρω μας. Ποτέ πραγματικά δεν ξέρεις τι κουβαλάει κάποιος άλλος μέσα του».
Μια μητέρα εξομολογείται: «Αγαπώ το παιδί μου, αλλά μου λείπει η ζωή που είχα πριν το αποκτήσω»
Επιλόχειος κατάθλιψη: Ποια είναι τα συμπτώματα;
Σύμφωνα με τη Mayo Clinic, η επιλόχειος κατάθλιψη συνήθως εμφανίζεται μέσα στις πρώτες εβδομάδες μετά τον τοκετό και χαρακτηρίζεται από έντονα και παρατεταμένα συμπτώματα όπως
- επίμονη θλίψη
- ανηδονία
- ευερεθιστότητα
- δυσκολία στον ύπνο ή και υπερυπνία
- αδυναμία συγκέντρωσης
- απώλεια ενεργειακού επιπέδου
- αισθήματα αναξιότητας ή ενοχής
- άγχος
- δυσκολία στη σύναψη δεσμού με το βρέφος
- απόσυρση από το κοινωνικό περιβάλλον
- διατροφικές διαταραχές (υπερφαγία ή απώλεια όρεξης)
- σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας
Αυτά τα συμπτώματα διαφέρουν σε διάρκεια και σοβαρότητα από τα πιο ήπια «baby blues», ενώ η επίμονη παρουσία τους μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη φροντίδα του παιδιού και τη λειτουργικότητα της μητέρας.
Αν νιώθετε ότι εμφανίζετε μερικά από αυτά τα συμπτώματα, αντλείστε έμπνευση από την ιστορία της Μαράια Ριντλσπρίγκερ και επικοινωνήστε άμεσα με τον γιατρό σας.