Ο αυχένας αποτελείται από 7 σπονδύλους τοποθετημένους τον έναν πάνω από τον άλλον, οι οποίοι ξεκινούν από τη βάση του κρανίου και εκτείνονται περιφερικά. Οι σύνδεσμοι που υπάρχουν στην περιοχή σταθεροποιούν και υποστηρίζουν τη συστοιχία των σπονδύλων, ενώ οι μύες εκτός από τη στήριξη, βοηθούν και στην κινητοποίηση του αυχένα. Τι προκαλεί το αυχενικό σύνδρομο;
Μυοσκελετικές παθήσεις: Πώς η θάλασσα και το κολύμπι τις βελτιώνει
Αυχενικό σύνδρομο: Το πρόβλημα του σύγχρονου τρόπου ζωής
Εξαιτίας του μεγάλου βαθμού κινητικότητας και του γεγονότος ότι είναι περισσότερο εκτεθειμένος από την υπόλοιπη σπονδηλική στήλη, είναι πιο ευπαθής σε κακώσεις και διαταραχές που προκαλούν πόνο και περιορισμό της κίνησης.
Ο όρος «αυχενικό σύνδρομο» αμφισβειτείται από τη σύγχρονη βιβλιογραφία καθώς περιλαμβάνει μια σειρά διαφορετικών κλινικών συμπτωμάτων στην περιοχή του αυχένα. Πρόκειται λοιπόν για ένα ή περισσότερα προβλήματα που έχουν ως αίτια, παθήσεις του αυχενικού τμήματος της σπονδηλικής στήλης.
Οποιαδήποτε ενόχληση ή συνδυασμός συμπτωμάτων που οφείλεται σε πάθηση των αυχενικών σπονδύλων, μεσοσπονδήλιων δίσκων, αρθρώσεων, νευρών ή μυών μπορεί να ονομαστεί «αυχενικό σύνδρομο». Το 75% των ενηλίκων κάποια στιγμή της ζωής τους, θα παρουσιάσουν κάποιας μορφής πρόβλημα στον αυχένα, ενώ σε 1 από τους 6, ο πόνος θα είναι χρόνιος.
Συμπτώματα
- Πόνος στον αυχένα (εμφάνιση σε 50% των ανθρώπων και 2-4 φορές περισσότερο στις γυναίκες)
- Κεφαλαλγίες
- Πόνος στον ώμο, στον βραχίονα ή και στο χέρι
- Δυσκαμψία
- Περιορισμένη κινητικότητα της αυχενικής μοίρας
- Αντανακλώμενο πόνο
- Ζάλη
- Μουδιάσματα (στα άνω και στα κάτω άκρα)
Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο
Η ηλικία, το γένος και τα γονίδια του κάθε ατόμου είναι παράγοντες που δεν μπορούν να αλλάξουν. Ωστόσο, υπάρχουν και παράγοντες που μπορούν να αλλάξουν όπως το κάπνισμα, η έλλειψη σωματικής άσκησης, η κακή στάση σώματος, το άγχος και η ψυχολογική υγεία. Άλλοι παράγοντες είναι το είδος της δουλειάς ενός ατόμου, προηγούμενα μυοσκελετικά προβλήματα που μπορεί να έχει ένα άτομο και οι τραυματισμοί.
Κοιμάστε στο πλάι; Το κατάλληλο μαξιλάρι για αυτήν τη στάση στον ύπνο, σύμφωνα με ειδικό
Διάγνωση
Η διάγνωση της αιτίας του αυχενικού συνδρόμου είναι απαραίτητη προκειμένου να ακολουθηθεί η κατάλληλη θεραπεία και το σωστό πρόγραμμα αποκατάστασης. Συνεπώς απαιτείται προσεκτική κλινική εξέταση και διαγνωστικός έλεγχος. Μπορεί εκτός από την κλινική εξέταση να χρειαστούν και εξετάσεις όπως η μαγνητική ή η αξονική τομογραφία, νευρολογική εξέταση καθώς και αιματολογικές εξετάσεις.
Εάν η αιτία του πόνου δεν είναι γνωστή, ο γιατρός πρέπει να αποκλείσει περιπτώσεις όπως ένα τραύμα, την ύπαρξη οστεοπόρωσης, μυελοπάθεια και πρόσθετα συμπτώματα όπως ο πυρετός ή κάποια άλλη μόλυνση.
Θεραπεία
Η επιλογή της θεραπείας θα εξαρτηθεί από τη σοβαρότητα του πόνου, της προσωπικής προτίμησης του ασθενούς, την ανεκτικότητα και λαμβάνοντας τις πιθανές παρενέργειες της όποιας θεραπείας. Η αυχεναλγία κατατάσεται σε οξεία, υποξεία και χρόνια.
Η οξεία φάση διάρκειας 3-4 εβδομάδων μπορεί να αντιμετωπιστεί με αναλγητικά πρώτης γραμμής (παρακεταμόλη), με ασκήσεις του αυχένα όσο επιτρέπει ο πόνος, διόρθωση της στάσης του σώματος και συμβουλές για τον ύπνο όπως η χρήση ενός κατάλληλου μαξιλαριού.
Η υποξεία φάση (4-12 εβδομάδες) μπορεί να αντιμετωπιστεί σε συνέχεια με τα παραπάνω, με φυσιοθεραπεία. Τέλος, η χρόνια αυχεναλγία απαιτεί φυσιοθεραπεία αν βοηθά και ισχυρά αναλγητικά υπό την καθοδήγηση και την επίβλεψη του γιατρού. Σε αυτή την περίπτωση, είναι σημαντικό να αποφεύγεται το μασάζ και η ηλεκτροθεραπεία. Σε όλα τα στάδια απαιτείται ακινητοποίηση του αυχένα με κολλάρο ή άκαμπτο επίδεσμο ή ένα μαξιλάρι στήριξης.
Χειρουργική επέμβαση είναι συνήθως συνιστάται μόνο για τη θεραπεία της αυχενική σπονδύλωση, εάν:
- υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι ένα νεύρο που τρυπηθούν από μια δισκοπάθειες ή των οστών (αυχενική ριζοπάθεια), ή του νωτιαίου μυελού σας είναι συμπιεσμένα (αυχενική μυελοπάθεια), ή εάν
- υπάρχει υποκείμενη βλάβη στο νευρικό σας σύστημα που είναι πιθανόν να επιδεινωθούν εάν η χειρουργική επέμβαση δεν πραγματοποιηθεί.
Χειρουργική επέμβαση μπορεί επίσης να συστηθεί αν έχετε επίμονο πόνο που δεν ανταποκρίνεται σε άλλες θεραπείες.
Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι η χειρουργική επέμβαση συνήθως δεν οδηγεί σε πλήρη ίαση των συμπτωμάτων. Μπορεί να είναι σε θέση να αποτρέψει τα συμπτώματα από επιδεινώνεται μόνο. Το είδος της χειρουργικής επέμβασης που χρησιμοποιείται θα εξαρτηθεί από την υποκείμενη αιτία του πόνου ή νευρική βλάβη.
Κάθε πότε πρέπει να αλλάζετε το μαξιλάρι σας – Τι να προσέξετε
Διαχείρηση του πόνου
Αρχικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ένα μη-στεροειδές αντιφλεγμονώδες φάρμακο όπως η ιβουπροφαίνη, εάν αυτό δεν βοηθήσει μπορεί να ληφθεί ένα φάρμακο που να περιέχει κοδεΐνη. Τα μυοχαλαρωτικά φάρμακα μπορεί να βοηθήσουν σε περιπτώσεις που εμφανίζουν σπασμούς.
Εάν ο αντανακλαστικός πόνος είναι ιδιαίτερα δυνατός και δεν περνάει με τα αναλγητικά, μπορεί να χορηγηθεί το αναλγητικό ενέσιμα. Θα πρέπει με βάση την κλίμακα του πόνου να δωθεί το κατάλληλο αναλγητικό, λαμβάνοντας υπόψιν την αναλγητική κλίμακα όπως ορίστηκε από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.