Νέα έρευνα έδειξε ότι οι φωνές στα παιδιά μπορεί να είναι εξίσου βλαβερές για αυτά όσο και η σεξουαλική ή σωματική κακοποίηση.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Child Abuse & Neglect, εξετάζει συνολικά 149 ποσοτικές και 17 ποιοτικές μελέτες για να αξιολογήσει πώς ορίζεται και μετράται επί του παρόντος η λεκτική κακοποίηση των παιδιών και ζητά να αναγνωριστεί επίσημα η παιδική λεκτική κακοποίηση ως μορφή κακοποιητικής συμπεριφοράς.
Παιδικό τραύμα: Ποια σχέση έχει με άνοια και αναπηρία αργότερα στη ζωή- Τι δείχνει νέα έρευνα
Οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Wingate στη Βόρεια Καρολίνα και το University College London (UCL) γνωρίζουν ότι η φύση της λεκτικής κακοποίησης στην παιδική ηλικία περιλαμβάνει συμπεριφορές που μπορεί να είναι επιζήμιες για την ευημερία του παιδιού, όπως η υποτίμηση, οι φωνές και η απειλητική γλώσσα. Μάλιστα οι επιπτώσεις που έχει η λεκτική κακοποίηση μπορεί να διαρκέσει σε όλη τη ζωή του παιδιού.
Η κακοποίηση επίσης μπορεί να δημιουργήσει «υποκείμενες συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις», οι οποίες περιλαμβάνουν παχυσαρκία, αυξημένο κίνδυνο θυμού, κατάχρηση ουσιών, κατάθλιψη και αυτοτραυματισμό, αναφέρει το UCL σε ανακοίνωσή του.
Οι 4 κατηγορίες της παιδική κακοποίησης
Επί του παρόντος, τέσσερις κατηγορίες περιλαμβάνουν την παιδική κακομεταχείριση:
-
- σωματική κακοποίηση,
- σεξουαλική κακοποίηση,
- συναισθηματική κακοποίηση και
- παραμέληση.
Στοιχεία από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) διαπίστωσαν ότι η συναισθηματική κακοποίηση είναι πλέον η πιο διαδεδομένη μορφή παιδικής κακοποίησης, πριν από τη σωματική ή τη σεξουαλική κακοποίηση. Ωστόσο, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο όρος «συναισθηματική κακοποίηση» ήταν διφορούμενος και επικεντρωνόταν στο θύμα. Ενώ ο όρος «λεκτική κακοποίηση παιδικής ηλικίας» μηδενίζεται στις ενέργειες του ενήλικα και αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει σημείο εκκίνησης για την πρόληψη, αν γινόταν μία ξεχωριστή κατηγορία.
Υπήρχε επίσης μια σειρά από ποικίλες ορολογίες που σχετίζονται με τη «λεκτική κακοποίηση» σε όλες τις μελέτες, με όρους όπως «λεκτική επιθετικότητα», «λεκτική εχθρότητα» και «λεκτική κακομεταχείριση» – υπογραμμίζοντας την ανάγκη για συγκεκριμένη ορολογία σε αυτόν τον τομέα.
Ποιοι είναι οι δράστες της λεκτικής κακοποίησης
Η ανασκόπηση διαπίστωσε ότι οι κύριοι δράστες της παιδικής λεκτικής κακοποίησης από ενήλικες ήταν:
- γονείς (76,5%),
- ενήλικες φροντιστές στο σπίτι (2,4%)
- δάσκαλοι (12,71%)
- προπονητές (0,6%) και
- αστυνομικοί (0,6%).
Στη μελέτη παρατηρήθηκε ότι με την πάροδο των ετών, η συναισθηματική κακοποίηση στην παιδική ηλικία «έχει αυξηθεί σε συχνότητα». Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η αναγνώριση της λεκτικής κακοποίησης αποτελεί σημείο εκκίνησης για τον εντοπισμό και την πρόληψή της.
Οι συγγραφείς της μελέτης προτείνουν επίσης την εκπαίδευση των ενηλίκων σχετικά με τη σημασία της ασφάλειας, της υποστήριξης και της φροντίδας κατά τη διάρκεια της λεκτικής επικοινωνίας με τα παιδιά.
«Η λεκτική κακοποίηση στην παιδική ηλικία πρέπει απεγνωσμένα να αναγνωριστεί ως τρόπος κακοποίησης, λόγω των δια βίου αρνητικών συνεπειών», ανέφερε σε δήλωσή της η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, καθηγήτρια του Wingate, Shanta Dube.