Ένας 44χρονος που παραπονιόταν για βουλωμένο αυτί ανακάλυψε τελικά ότι η αιτία ήταν ένας όγκος στον εγκέφαλο. Οι γιατροί εξηγούν ποια άλλα ύπουλα συμπτώματα μπορεί να δείχνουν κάτι πιο σοβαρό απ’ όσο νομίζουμε.
Το αυτί που βούλωνε ήταν το πρώτο σύμπτωμα για τον όγκο στον εγκέφαλο ενός 44χρονου
Ορισμένες φορές, συμπτώματα από το αυτί όπως μονόπλευρη βαρηκοΐα, εμβοές (βουητό), ίλιγγος ή και πόνος, μπορεί να υποδηλώνουν την ύπαρξη όγκου στον εγκέφαλο, ιδιαίτερα όταν ο όγκος βρίσκεται κοντά στο ακουστικό νεύρο ή στον εγκέφαλο στην περιοχή του κροταφικού οστού, σύμφωνα με το Surgical Neurology International.
Ένα σχετικό παράδειγμα είναι οι μηνιγγιώματα του κροταφικού οστού που συχνά μιμούνται παθήσεις του αυτιού, καθώς προκαλούν απώλεια ακοής, ενοχλήσεις ή εκκρίσεις και αυτές οι συμπτώσεις μπορεί να καθυστερήσουν τη διάγνωση, εφόσον μοιάζουν με πιο καλοήθεις παθήσεις όπως η μέση ωτίτιδα. Τα συμπτώματα από το αυτί, όταν επιμένουν ή συνοδεύονται από νευρολογικά σημεία, θα πρέπει πάντα να ελέγχονται, για να αποκλειστεί όγκος εγκεφάλου ή άλλες σοβαρές παθολογίες.
Ο Stephen Greene, δικηγόρος και πατέρας δύο παιδιών, παρουσίασε τα πρώτα συμπτώματα ενός όγκου στον εγκέφαλο με πολύ διακριτικό τρόπο, χωρίς να φαίνεται ότι σχετίζονται άμεσα μεταξύ τους.
Αρχικά παρατήρησε ένα μυρμήγκιασμα στη δεξιά πλευρά της γλώσσας και μια ελαφριά απώλεια ακοής στο δεξί του αυτί την άνοιξη του 2024, όταν ήταν 44 ετών.
«Νόμιζα ότι ίσως είχα λίγο κερί στο αυτί ή νερό, ή ότι ανάρρωνα από COVID», αναφέρει ο Greene, από το Medfield, Massachusetts, στο TODAY.com.
Ο Greene επισκέφθηκε τον γιατρό του, ο οποίος δεν παρατήρησε κάτι εμφανώς ανησυχητικό στο αυτί του και τον παρέπεμψε σε ωτορινολαρυγγολόγο. Τον Ιούνιο, επισκέφθηκε τον ΩΡΛ, ο οποίος του αφαίρεσε λίγο κερί, όπως θυμάται ο Greene, και του συνέστησε να παρακολουθεί τα συμπτώματα.
«Ειλικρινά, δεν παρατήρησα ιδιαίτερα προβλήματα. Το θέμα με τη γλώσσα συνέχισε, αλλά δεν χειροτέρεψε», εξηγεί. Όμως μέχρι τον χειμώνα, η ακοή του στο συγκεκριμένο αυτί είχε επιδεινωθεί αισθητά.
Ο Greene και η σύζυγός του βγαίνουν για φαγητό μία φορά την εβδομάδα και είχε αρχίσει να παρατηρεί ότι «αν δεν ήμουν από τη δεξιά της πλευρά, δεν μπορούσα να ακούσω τη συζήτηση».
Εκείνη τη στιγμή, όπως λέει, «συνειδητοποίησα ότι η ακοή μου στη δεξιά πλευρά μειωνόταν και ταυτόχρονα το μούδιασμα εξαπλωνόταν από τη γλώσσα προς την περιοχή του μάγουλου».
Αυτή τη φορά, ο γιατρός του τον έστειλε σε άλλον ΩΡΛ, ο οποίος υποψιάστηκε ότι το πρόβλημα μπορεί να σχετίζεται με τον εγκέφαλο και του συνέστησε να κάνει μαγνητική τομογραφία και να δει νευρολόγο.
Στις 11 Απριλίου 2025, σχεδόν ακριβώς έναν χρόνο μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων, ο Greene υποβλήθηκε σε μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου, η οποία επιβεβαίωσε ότι το πρόβλημα ήταν νευρολογικό: ο Greene είχε έναν όγκο σχεδόν στο μέγεθος μπάλας του γκολφ, που πίεζε τα νεύρα υπεύθυνα για την ακοή και τις αισθήσεις του προσώπου.
Η μαγνητική τομογραφία αποκάλυψε όγκο στον εγκέφαλο
Ο Greene διαγνώστηκε με αιθουσαίο σβάννωμα (ακουστικό νευρίνωμα), έναν τύπο καλοήθους όγκου που αναπτύσσεται από το περίβλημα ενός νεύρου στο εσωτερικό του αυτιού, εξηγεί ο Dr. Omar Arnaout, νευροχειρουργός που ειδικεύεται στη θεραπεία αυτών των όγκων στο Mass General Brigham.
Πιο συγκεκριμένα, ο όγκος αναπτύσσεται από τα κύτταρα Schwann, τα οποία σχηματίζουν τη μονωτική επένδυση των αιθουσαίων νεύρων που είναι υπεύθυνα για την ισορροπία. Όμως τα αιθουσαία νεύρα μοιράζονται αυτό το μικρό κανάλι του εσωτερικού αυτιού με άλλα νεύρα, όπως εκείνα που σχετίζονται με την ακοή και τις αισθήσεις του προσώπου.
Από αυτά τα νεύρα, το ακουστικό νεύρο «είναι πολύ εύθραυστο», εξηγεί ο Arnaout. «Είναι το πιο ευαίσθητο». Έτσι, ένας όγκος που αναπτύσσεται στο αιθουσαίο νεύρο είναι πιθανό να πιέσει το ακουστικό νεύρο και να προκαλέσει πρώτα συμπτώματα εκεί, αναφέρει.
Ωστόσο, τα συμπτώματα του αιθουσαίου σβαννώματος τείνουν να είναι λιγότερο έντονα από εκείνα άλλων όγκων του εγκεφάλου, όπως το γλοιοβλάστωμα.
«Πρόκειται για αργά αναπτυσσόμενους, καλοήθεις όγκους, και τα συμπτώματα είναι συνήθως αρκετά διακριτικά», εξηγεί ο Arnaout. «Είναι πολύ συχνό να περνά αρκετός καιρός μέχρι να γίνει διάγνωση».
Μια ιστορία όπως του Greene, ενός νέου, κατά τα άλλα υγιούς ατόμου με ήπια συμπτώματα, είναι χαρακτηριστική για ασθενείς που διαγιγνώσκονται τελικά με αυτόν τον τύπο όγκου, εξηγεί ο Arnaout. Συχνά, το πρώτο σύμπτωμα είναι είτε μειωμένη ακοή, όπως στην περίπτωση του Greene, είτε εμβοές, ένας τύπος βουητού στα αυτιά.
Στην αρχή, οι άνθρωποι συνήθως αγνοούν αυτά τα ήπια πρώιμα συμπτώματα, αναφέρει ο Arnaout. Όμως δεν εξαφανίζονται.
Μετά από λίγο, «το φυσικό επόμενο βήμα είναι να κάνει κανείς ακουολογικό τεστ», εξηγεί, «και το τεστ αποκαλύπτει ένα συγκεκριμένο μοτίβο απώλειας ακοής που συσχετίζεται συχνά με όγκο».
Στην περίπτωση του Greene, έκανε δύο ακουολογικά τεστ. Το πρώτο, την άνοιξη του 2024, έδειξε ότι είχε μειωμένη ακοή στο ένα αυτί, αλλά εξακολουθούσε να είναι εντός φυσιολογικών ορίων, όπως θυμάται. Το δεύτερο τεστ έγινε την προηγούμενη ημέρα πριν τη μαγνητική, οπότε η απώλεια ακοής ήταν πολύ πιο έντονη.
«Ήταν πολύ απογοητευτικό, επειδή μπορούσα να ακούσω ότι γινόταν κάποιος ήχος, αλλά δεν μπορούσα να διακρίνω ποια λέξη λεγόταν», εξηγεί.
Εμβοές: Ποιοι κινδυνεύουν από βουητό στα αυτιά – Τι να κάνετε για πρόληψη και ανακούφιση
Χρειάστηκε 13 ώρες επέμβαση
Όταν αυτοί οι όγκοι είναι μικροί, οι γιατροί μπορεί να επιλέξουν να μην παρέμβουν και απλώς να τους παρακολουθούν, αναφέρει ο Arnaout. «Μερικές φορές τους εντοπίζουμε όταν είναι στο μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού ή μιας σταφίδας», εξηγεί.
Αλλά όταν είναι μεσαίου μεγέθους, όπως ο όγκος 3 εκατοστών του Greene, «αρχίζουν να πιέζουν το εγκεφαλικό στέλεχος και τότε πρόκειται για μια διαφορετική συζήτηση», δηλώνει ο Arnaout, ο οποίος ήταν ένας από τους χειρουργούς που πραγματοποίησαν την επέμβαση του Greene.
Αν μείνει χωρίς θεραπεία, ο όγκος μπορεί να συνεχίσει να αναπτύσσεται και να προκαλέσει πιο σοβαρά και δυνητικά απειλητικά για τη ζωή προβλήματα.
Ο Greene υποβλήθηκε σε χειρουργείο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου εκτελέστηκε από ομάδα νευροχειρουργών (συμπεριλαμβανομένου του Arnaout) και στη συνέχεια παραδόθηκε σε ωτοχειρουργό στα τελικά στάδια. Δεν είναι ασυνήθιστο αυτές οι επεμβάσεις να διαρκούν πολλές ώρες, σημειώνει ο Arnaout, και η επέμβαση του Greene διήρκεσε περίπου 12 με 13 ώρες.
«Δεν μπορείς να το ελέγξεις, αλλά μπορείς να το αντιμετωπίσεις»
Η εγχείρηση του Greene στέφθηκε με επιτυχία και δεν παρουσίασε παράλυση προσώπου. Όμως, η ακοή που χάθηκε είναι μόνιμα χαμένη.
Η αποκατάστασή του, ωστόσο, υπήρξε μακρά και απαιτητική με άλλους τρόπους, αναφέρει. Όταν ξύπνησε μετά την επέμβαση, «είχα διπλή όραση, σίγουρα σύγχυση, δεν μπορούσα να θυμηθώ πράγματα ή να εκφράσω τις σκέψεις μου καθαρά», θυμάται ο Greene.
Έπρεπε επίσης «να ξαναμάθω λίγο το περπάτημα». Χρησιμοποίησε περιπατητήρα για μία εβδομάδα και στη συνέχεια μπαστούνι για άλλη μία εβδομάδα μετά την εγχείρηση, κάτι που ο Arnaout εξηγεί ότι δεν είναι ασυνήθιστο σε τέτοιες περιπτώσεις.
Σήμερα, συνεχίζει φυσικοθεραπεία για ζητήματα ισορροπίας και σταθερότητας, αναφέρει. Και επειδή οι φωνητικές του χορδές επηρεάστηκαν, η ομιλία του «παραμένει λίγο βραχνή και ασταθής».
Ο τρόπος με τον οποίο οι φίλοι του στάθηκαν δίπλα του, ακόμη και μόνο για να έρθουν και να καθίσουν ήσυχα μαζί του ένα βράδυ όταν δεν μπορούσε να μείνει μόνος λόγω φόβου για έκτακτη ανάγκη, του άνοιξε τα μάτια. Και αυτό του έδειξε ότι θέλει να είναι και ο ίδιος τέτοιος φίλος για τους άλλους.
Συνολικά, η εμπειρία αυτή υπήρξε μια άσκηση στο να αφήνει τον έλεγχο, να νιώθει πιο άνετα χωρίς ξεκάθαρες απαντήσεις και να δέχεται βοήθεια, επισημαίνει ο Greene.
«Οι άνθρωποι προσπαθούσαν να μου το πουν αυτό — η γυναίκα μου, ο θεραπευτής μου, διάφοροι φίλοι — και ήταν δύσκολο να το επεξεργαστώ (πριν την εγχείρηση)», εξηγεί.
Το κερί στα αυτιά μπορεί να αποκαλύψει τη νόσο Πάρκινσον με 94% ακρίβεια στη διάγνωση
«Αλλά τώρα το καταλαβαίνω περισσότερο… Δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα, αλλά μπορείς να τα αντιμετωπίσεις. Ό,τι κι αν έρθει, θα μπορέσεις να το χειριστείς».