Δεκάδες κακοποιημένα παιδιά έκαναν γιορτές στα νοσοκομεία. Με εισαγγελική εντολή παραμένουν «παρκαρισμένα» στα νοσηλευτικά ιδρύματα.
Για δεκάδες κακοποιημένα παιδιά σε όλη τη χώρα, οι γιορτινές ημέρες δεν συνοδεύονται από οικογενειακή θαλπωρή ή προστατευτικό περιβάλλον, αλλά από παρατεταμένη παραμονή στα νοσοκομεία. Περισσότερα από 70 παιδιά, τα οποία εισάγονται για ιατρικές εξετάσεις και κρίνονται υγιή, εξακολουθούν να νοσηλεύονται με εισαγγελική εντολή, καθώς δεν υπάρχουν διαθέσιμες θέσεις σε προνοιακές μονάδες φιλοξενίας.
Το φαινόμενο είναι εντονότερο στα τρία Νοσοκομεία Παίδων της Αττικής, όπου παραμένουν περισσότερα από 40 παιδιά, όχι για λόγους υγείας, αλλά λόγω της αδυναμίας του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας να τα υποδεχθεί, αναφέρει ο πρόεδρος της ΠΟΕΔΗΝ Μιχάλης Γιαννάκος.
Τα δίδυμα στην Αλεξανδρούπολη και μια ιστορία που συγκλονίζει
Ιδιαίτερη συγκίνηση προκαλεί η περίπτωση δύο δίδυμων παιδιών, ηλικίας μόλις δύο ετών, τα οποία φιλοξενούνται με εισαγγελική εντολή στην παιδιατρική κλινική του Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης. Τα δύο μικρά είναι αδέλφια του τρίχρονου παιδιού που έχασε τη ζωή του από ασιτία, ενώ και οι δύο γονείς βρίσκονται πλέον στη φυλακή.
Τα παιδιά φροντίζονται καθημερινά από το νοσηλευτικό προσωπικό, το οποίο, παρά τις αντίξοες συνθήκες, προσπαθεί να τους προσφέρει στοργή και αίσθημα ασφάλειας.
Νοσηλευτές στη θέση της πρόνοιας
Ανάλογες εικόνες επαναλαμβάνονται καθημερινά σε παιδιατρικά νοσοκομεία σε ολόκληρη τη χώρα. Παιδιά με εισαγγελική εντολή παραμένουν για εβδομάδες ή και μήνες σε θαλάμους, με το νοσηλευτικό προσωπικό να υπερβαίνει τον ρόλο του, προσπαθώντας να τους χαρίσει λίγη χαρά και ζεστασιά, ακόμη και τις ημέρες των γιορτών.
Ωστόσο, όπως επισημαίνουν εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας, αυτό δεν μπορεί να αποτελεί λύση. Τα νοσοκομεία δεν είναι χώροι μακροχρόνιας φιλοξενίας, ούτε οι νοσηλευτές μπορούν να υποκαταστήσουν τις δομές παιδικής προστασίας.
«Δεύτερη κακοποίηση» λόγω κρατικών ελλείψεων
Η παρατεταμένη παραμονή των παιδιών στα νοσοκομεία συνιστά, σύμφωνα με ειδικούς, μια μορφή «δεύτερης κακοποίησης». Τα παιδιά αυτά έχουν ανάγκη από εξειδικευμένη ψυχοκοινωνική υποστήριξη, σταθερό περιβάλλον και φροντίδα που μόνο οι προνοιακές μονάδες μπορούν να προσφέρουν. Ωστόσο, η έλλειψη προσωπικού και διαθέσιμων θέσεων στις δομές φιλοξενίας, αναφέρει ο κ. Γιαννάκος, οδηγεί σε αδιέξοδο, με τα παιδιά να παραμένουν «αόρατα» μέσα σε νοσοκομειακούς θαλάμους, περιμένοντας μια λύση που καθυστερεί.