Οι γιατροί της έδιναν μόλις δύο χρόνια ζωής. Δώδεκα χρόνια μετά, η 31χρονη αποδεικνύει πως η δύναμη και η επιμονή μπορούν να νικήσουν τις πιθανότητες, συνεχίζοντας να ζει με καρκίνο και να εμπνέει με την ιστορία της.
Νέο ευρωπαϊκό δίκτυο για την έρευνα και την καινοτομία στον καρκίνο
12 χρόνια παλεύει με πολλαπλούς καρκίνους – Νιώθει πιο δυνατή από ποτέ
Σύγχρονες μελέτες δείχνουν ότι οι φυσικές δραστηριότητες μειώνουν τον κίνδυνο θνησιμότητας και υποτροπής· ενδεικτικά, πρόσφατη τυχαιοποιημένη μελέτη με ασθενείς που ακολουθούσαν πρόγραμμα άσκησης κατέγραψε μείωση των ποσοστών θανάτου κατά 37% και των υποτροπών κατά 28%.
Επίσης, φαρμακευτικές καινοτομίες όπως τα immune checkpoint inhibitors, οι στοχευμένες θεραπείες και η έγκαιρη ενσωμάτωση της παρηγορικής φροντίδας βελτιώνουν το προσδόκιμο ζωής ακόμα και σε μεταστατικούς ασθενείς. Η αξιολόγηση της ποιότητας ζωής και η ψυχολογική υποστήριξη πρέπει να αποτελούν μέρος της ολιστικής θεραπευτικής αντιμετώπισης των καρκινοπαθών, καθώς μπορούν να προσφέρουν διασφαλισμένα καλύτερα συνολικά αποτελέσματα
Για χρόνια, η Kate Crawford ζούσε τρεις μήνες τη φορά.
Ήταν η μόνη επιλογή που είχε αφότου διαγνώστηκε με μια επιθετική μορφή καρκίνου του μαστού, τρεις ημέρες πριν κλείσει τα 29 της.
Μετά από μια ολόκληρη ημέρα λύπης, η μητέρα τριών παιδιών ανέφερε πως πήρε μια απόφαση.
«ΟΚ, θα παλέψουμε. Θα παλέψω με ό,τι έχω, με κάθε σταγόνα από εμένα, θα παλέψω για να ζήσω», δήλωσε. «Αν υπήρχε 1% πιθανότητα κάτι να δουλέψει για μένα, θα το δοκίμαζα, ιατρικά».
Μέχρι στιγμής, αυτό απέδωσε.
Όταν της είπαν τον Ιανουάριο του 2013 ότι έχει 18 έως 24 μήνες ζωής, η γυναίκα από το Rostraver κατάφερε να διαχειριστεί τον καρκίνο του μαστού σταδίου 4 τύπου HER2-positive για σχεδόν 13 χρόνια.
Τον Αύγουστο, ολοκλήρωσε την 200ή χημειοθεραπεία της, ένα ορόσημο που γιορτάστηκε στο Allegheny Health Network Cancer Institute και στο σπίτι με την οικογένειά της.
Η εμπειρία της είναι ασυνήθιστη, αλλά γίνεται ολοένα και πιο συχνή για άτομα με αυτόν τον τύπο καρκίνου, χάρη στις προόδους των θεραπειών, σύμφωνα με τη Δρ. Diane Buchbarker, αιματολόγο-ογκολόγο στο AHN.
«Όλοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο καρκίνος είναι θανατική καταδίκη», ανέφερε. «Οι περισσότεροι καρκίνοι είναι αντιμετωπίσιμοι».
Ο καρκίνος του μαστού είναι ο πιο κοινός καρκίνος στις γυναίκες. Το 2022, υπήρξαν περίπου 2,3 εκατομμύρια νέα κρούσματα παγκοσμίως και προβλέπεται ότι τα κρούσματα θα συνεχίσουν να αυξάνονται.
Τα ποσοστά επιβίωσης έχουν βελτιωθεί λόγω της ανάπτυξης φαρμάκων στοχευμένης θεραπείας, ένα από τα οποία λαμβάνει η Crawford κάθε τρεις μήνες.
Έχει γίνει πηγή έμπνευσης για άλλους, μοιράζοντας την ιστορία της στα social media και υποστηρίζοντας την αύξηση της χρηματοδότησης για την έρευνα του καρκίνου του μαστού.
Από την απόλυτη θλίψη στη χαρά
Η νεογέννητη κόρη της, η Shannon, έζησε μόλις τρεις ημέρες το 2007. Είχε καρδιακή δυσπλασία και μία τρύπα στο διάφραγμα, αφήνοντας τους γονείς Kate και Steve Crawford συντετριμμένους.
Αργότερα την ίδια χρονιά, υπήρξε μία αποβολή.
Το 2008, έγιναν γονείς διδύμων, της Lily και της Grace. Ο Stephen γεννήθηκε την επόμενη χρονιά.
«Μεταβήκαμε πολύ γρήγορα από όλη αυτή τη θλίψη και την απώλεια σε ένα είδος ευτυχίας», ανέφερε η Crawford.
Όμως η υγεία της φαινόταν να επιδεινώνεται, κάτι που αρχικά απέδωσε στην τελευταία της εγκυμοσύνη, η οποία είχε επιπλοκές και απαιτούσε κατάκλιση.
Τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πολύ σοβαρά το 2012. Αφού μια φίλη της διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού στα 40 της, η Crawford παρακινήθηκε να ελέγξει και η ίδια το στήθος της, μόνο για να διαπιστώσει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.
Τα άσχημα νέα ήρθαν τον Ιανουάριο του 2013: Υπήρχε καρκίνος σε όλο της το σώμα και στους δύο μαστούς, στο συκώτι, στη σπονδυλική στήλη, στη λεκάνη, στον δεξί ώμο και στα δεξιά πλευρά της.
«Ήξερα τι σήμαινε αυτό, γιατί είχα κάνει όλη την έρευνα και ήξερα ότι αυτό ήταν μια θανατική καταδίκη», ανέφερε.
Αφού είχε προσπαθήσει τόσο καιρό να γίνει μητέρα, ήταν σαν ένα διπλό χτύπημα στο στομάχι.
Η Crawford ξεκίνησε εβδομαδιαίες συνεδρίες χημειοθεραπείας και μια «Λίστα Επιθυμιών Μαμάς» ώστε να εξασφαλίσει ότι η οικογένειά της θα είχε κοινές εμπειρίες.
Οι γονείς εστίασαν σε επιτεύγματα όπως να πάνε τα παιδιά στο νηπιαγωγείο και να τους μάθουν ποδήλατο. Κάθε τι ήταν αφορμή για γιορτή και τίποτα δεν θεωρούνταν δεδομένο.
«Μερικές φορές τα μικρότερα είναι τα μεγαλύτερα», τόνισε ο Steve Crawford.
Τέσσερις μήνες μετά τη διάγνωση, ανησυχώντας ότι δεν θα προλάβαινε να δει τα παιδιά να πηγαίνουν σε χορό αποφοίτησης, η Kate Crawford τα παρακολούθησε να στέφονται πρίγκιπας και πριγκίπισσες του χορού στο Belle Vernon Area High School’s grand march. Οι Lily και Grace ήταν 4 ετών και ο Stephen ένα χρόνο μικρότερος.
Αν και η Crawford ήταν αποφασισμένη να είναι μια υπερηρωίδα για τα παιδιά της, υπήρχαν στιγμές που ο καρκίνος το καθιστούσε αδύνατο. Το προσωπικό του Rostraver Elementary βοηθούσε όταν χρειαζόταν, εξήγησε.
«Οι δάσκαλοι ήταν συμπληρωματικοί γονείς. Δεν θα τα είχα καταφέρει χωρίς αυτούς», τόνισε. «Κάθε δάσκαλος φρόντιζε να ζουν τα παιδιά μου εμπειρίες και το έκαναν να έχει σημασία και για μένα».
Αυτή η υποστήριξη συνεχίστηκε όλα αυτά τα χρόνια, καθώς τα κορίτσια ξεκινούν τώρα την τελευταία χρονιά του λυκείου και ο Stephen είναι στη Β’ Λυκείου.
Όλοι πήγαν μαζί στον σχολικό χορό πέρσι.
«Ήταν μια στιγμή που έκλεισε ο κύκλος — κάτι που ποτέ δεν πίστευα ότι θα έβλεπα», εξήγησε η Crawford.
Ογκολόγος προειδοποιεί: Πότε αυτό το σημάδι στο στόμα μπορεί να είναι ένδειξη καρκίνου
Τι τη βοήθησε στην αντιμετώπιση των καρκίνων;
Η δυνατότητά της να είναι παρούσα σε αυτές τις στιγμές κατέστη δυνατή μέσω ενός συνδυασμού φαρμάκων, επεμβάσεων, χημειοθεραπειών και καθαρής θέλησης.
Η Crawford κάνει χημειοθεραπεία και λαμβάνει μία ένεση κάθε τρεις εβδομάδες. Το φάρμακο της, που κυκλοφόρησε το 1998, εμποδίζει τα καρκινικά κύτταρα τύπου HER2-positive από το να αναπτυχθούν, σύμφωνα με την κατασκευάστρια του φαρμάκου.
Στα χρόνια και τις δεκαετίες που ακολούθησαν, αναπτύχθηκαν περισσότερα φάρμακα που στοχεύουν αυτόν τον συγκεκριμένο τύπο καρκίνου, σύμφωνα με το Breast Cancer Research Foundation.
Η Crawford πλέον έχει επιλογές χάρη στην πρόοδο της ιατρικής και, σύμφωνα με τη Buchbarker, θα μπορούσε να έχει φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής – κάτι που δεν ίσχυε για τις γυναίκες που διαγιγνώσκονταν πριν από δεκαετίες.
«Η έρευνα είναι αυτή που σώζει ζωές», εξήγησε η Buchbarker.
Το 2020, τα προβλήματα υγείας της Crawford που σχετίζονταν με τον καρκίνο άρχισαν να υποχωρούν, δίνοντάς της ελπίδα πως η ζωή θα μπορούσε να σχεδιάζεται σε ετήσια βάση αντί για τρίμηνη.
«Όλα είναι σταθερά και μη ενεργά», εξήγησε.
Όμως ο πόνος είναι καθημερινή υπενθύμιση, όπως και οι παρενέργειες από τα φάρμακα.
Τα τελευταία 12 χρόνια ήταν γεμάτα αβεβαιότητα, ανέφερε ο Steve Crawford, και περιλάμβαναν την ανάγκη να μάθουν να ζουν διαφορετικά. Ένα τηλεφώνημα ή ένα σημείωμα από γιατρό μπορούσε να ανατρέψει τα πάντα.
«Με κάποιο τρόπο, είναι μεγάλη ευλογία το να ζεις έτσι», τόνισε.
Η Kate Crawford έχει μετάλλαξη στο γονίδιο CHEK2 και το σύνδρομο Li-Fraumeni, και τα δύο αυξάνουν σημαντικά την προδιάθεση για ανάπτυξη καρκίνου.
Έχει αφιερωθεί στην υπεράσπιση ανθρώπων με καρκίνο
Έχει αφιερωθεί πλέον στην υπεράσπιση των ασθενών με καρκίνο, βοηθώντας άλλους με κάθε τρόπο που μπορεί.
«Όσο περισσότερο ζω, τόσο περισσότερα φάρμακα χρηματοδοτούμε και τόσο περισσότερο μπορώ να συνεχίσω να ζω», ανέφερε. «Το οφείλω όχι μόνο στην οικογένειά μου, αλλά και σε όλους τους φίλους μου που έχουν πεθάνει. Τους το χρωστάω να παλέψω για αλλαγή και περισσότερη χρηματοδότηση».
«Με εκπλήσσει κάθε μέρα», ανέφερε ο σύζυγός της. «Είναι ίσως από τους πιο δυνατούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου».
Το να φτάσουν μαζί στο 2025 είναι κάτι που το ζευγάρι δεν πίστευε ότι θα συμβεί εκείνες τις καθοριστικές ημέρες του 2013.
Οι θεραπείες για τον καρκίνο θα συνεχιστούν επ’ αόριστον, αλλά διατηρούν σταθερά την ελπίδα για το μέλλον, την αποφοίτηση των παιδιών, τις επισκέψεις σε πανεπιστήμια και ό,τι άλλο φέρει η ζωή.
Οι τροφές που μειώνουν κατά 36% τον κίνδυνο για καρκίνους στο πεπτικό σύστημα, σύμφωνα με νέα μελέτη
«Ευτυχώς, τώρα είμαι σε θέση να κάνουμε πιο μακροπρόθεσμα σχέδια», δήλωσε. «Ήδη σχεδιάζω ένα πάρτι αποφοίτησης, παρόλο που είναι για του χρόνου. Νιώθω πολύ περήφανη που μπορώ να κάνω αυτά τα σχέδια».