Μια 43χρονη γυναίκα νόμιζε πως είχε απλό κρυολόγημα, όμως οι εξετάσεις αποκάλυψαν κάτι συγκλονιστικό: ο καρκίνος είχε εξαπλωθεί σε όλο της το σώμα. Δείτε ποιο σημάδι την έκανε να ζητήσει βοήθεια.
Καρκίνος του πνεύμονα: Δεν είναι η νόσος αποκλειστικά του καπνιστή-Ανατρεπτική μελέτη
Το κρυολόγημα που δεν περνούσε ήταν τελικά καρκίνος για μια 43χρονη
Τα συμπτώματα ενός κρυολογήματος είναι γενικά ήπια και περιλαμβάνουν καταρροή, φτέρνισμα, βήχα, πονόλαιμο και ήπιο πυρετό, ενώ ο καρκίνος του πνεύμονα παρουσιάζει πιο ειδικά και προοδευτικά συμπτώματα όπως βήχα που δεν υποχωρεί ή επιδεινώνεται, βήχα με αίμα, πόνο στο στήθος, δύσπνοια, απώλεια όρεξης και ανεξήγητη απώλεια βάρους, σύμφωνα με το Scientific Reports.
Διαφορές υπάρχουν στο ότι τα συμπτώματα του καρκίνου του πνεύμονα είναι συχνά επίμονα και επιδεινούμενα, ενώ τα συμπτώματα του κρυολογήματος είναι συνήθως προσωρινά και βελτιώνονται σταδιακά. Σε αντίθεση με το κρυολόγημα, που προκαλείται από ιούς, τα συμπτώματα καρκίνου σχετίζονται με όγκο ή φλεγμονή που επηρεάζει τη λειτουργία των πνευμόνων και συνοδεύονται συχνά από πιο σοβαρά σημεία όπως βαριά κόπωση και επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις του αναπνευστικού.
Προς τα τέλη του 2023, η Heather Quintana άρχισε να αισθάνεται αδιάθετη. Είχε έναν βήχα που απλώς δεν έφευγε, αλλά δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία, καθώς, ως μητέρα δύο παιδιών, είχε συνηθίσει να αρρωσταίνει συχνά.
Γύρω στα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς, είχε πάντα μαζί της καραμέλες για το λαιμό για να καταπραΰνει τον βήχα της. Όμως, τα συμπτώματα δεν υποχωρούσαν. Τον Φεβρουάριο του 2024, έγινε ακόμη πιο μπουκωμένη.
«Είχα ένα πολύ άσχημο κρυολόγημα, και χειροτέρεψε με έντονη συμφόρηση στους πνεύμονες και κόπωση», αναφέρει στο PEOPLE. «Άρχισα να έχω συριγμούς. Σκέφτηκα, “Αυτό το κρυολόγημα χειροτέρεψε πολύ. Ίσως έχω πνευμονία”».
Πήγε σε ένα κέντρο επειγόντων, όπου της έκαναν ακτινογραφία και διαπίστωσαν θολά σημεία στους πνεύμονες, συμφωνώντας ότι πιθανότατα πρόκειται για πνευμονία.
«Μου έκαναν μια ένεση με αντιβιοτικά και κορτιζόνη, και μου είπαν αν δεν νιώσω πολύ καλύτερα να ξαναπάω σε λίγες μέρες», θυμάται. «Μου έδωσαν και εισπνεόμενα φάρμακα, και μετά από τρεις μέρες επέστρεψα επειδή δεν ένιωθα καμία βελτίωση».
Τα συμπτώματα του κρυολογήματος δεν υποχωρούσαν
Η Quintana, 43 ετών, συνέχιζε να έχει τα ίδια συμπτώματα, και η ακτινογραφία έδειχνε ότι δεν υπήρχε καμία βελτίωση στους πνεύμονες. Οπότε, ο τεχνικός της πρότεινε να επισκεφθεί έναν πνευμονολόγο, δηλαδή γιατρό που ειδικεύεται στο αναπνευστικό σύστημα.
Στα τέλη Μαρτίου, προγραμμάτισε ραντεβού με τον προσωπικό της γιατρό και έκανε αξονική τομογραφία, η οποία έδειξε ύπαρξη οζιδίων στους πνεύμονες.
Αργότερα την ίδια εβδομάδα, επισκέφθηκε τον πνευμονολόγο και του περιέγραψε τα συμπτώματά της. Εκείνος εξέτασε την αξονική και τη ρώτησε αν ήθελε να δοκιμάσει διαφορετική αγωγή ή να προχωρήσει σε βρογχοσκόπηση για να πάρουν δείγμα από τον πνεύμονα και να το εξετάσουν.
Η Quintana αναφέρει ότι είχε «κουραστεί από τις υποθέσεις» και αποφάσισε να κάνει τη βρογχοσκόπηση, μια διαδικασία κατά την οποία οι γιατροί εισάγουν έναν λεπτό σωλήνα από τη μύτη ή το στόμα για να εξετάσουν τους πνεύμονες και τους αεραγωγούς.
«Προχωράμε στη βρογχοσκόπηση, παίρνουν το δείγμα, ξυπνάω και ο γιατρός είναι εκεί», θυμάται. «Μου λέει ότι ήταν καρκινικό».
Ωστόσο, χρειάζονταν καλύτερη εικόνα για το πού ακριβώς υπήρχε ο καρκίνος, οπότε ο γιατρός την παρέπεμψε σε έναν τοπικό ογκολόγο, ο οποίος της έκανε μια εξέταση PET τον Απρίλιο του 2024.
«Τα αποτελέσματα ήρθαν ένα κυριακάτικο απόγευμα, όταν δεν υπήρχε κανείς για να καλέσω. Η εξέταση PET έλεγε ότι έχω καρκίνο στους πνεύμονες, στο συκώτι και στους λεμφαδένες», αναφέρει. «Έχω καρκίνο παντού. Δεν μπορούσα να πιστέψω αυτό που διάβαζα».
Η Quintana ήταν τρομοκρατημένη και αναζητούσε απαντήσεις. Σε μια συζήτηση με τον σύζυγό της, του είπε να ξαναπαντρευτεί αν της συμβεί κάτι.
«Του είπα, “Έχω καρκίνο και έχω καρκίνο παντού.” Κλάψαμε πολύ εκείνη την ημέρα και πανικοβληθήκαμε. Υπέθεσα ότι ήρθε το τέλος», εξομολογείται η Quintana, σημειώνοντας ότι η αδελφή του συζύγου της είχε πεθάνει από καρκίνο του μαστού στα 36.
«Για μένα, το να πω στον σύζυγό μου ότι έχω καρκίνο ήταν το χειρότερο πράγμα που μπορούσε να ακούσει ποτέ», αναφέρει. «Το πήρα όμως σαν κίνητρο γιατί έπρεπε να αποδείξω ότι αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να είναι διαφορετικό. Το έθεσα ως στόχο με τον σύζυγό μου: του είπα, “Θα έχουμε διαφορετική κατάληξη. Μην πιστεύεις ότι θα καταλήξω το ίδιο”».
Η διάγνωση για μη-μικροκυτταρικό καρκίνο του πνεύμονα
Προσπάθησε να επικοινωνήσει με τον ογκολόγο της όταν έλαβε τα αποτελέσματα, αλλά της είπαν ότι ο γιατρός έλειπε σε διακοπές για τις επόμενες δύο εβδομάδες.
«Αντί να καταρρεύσω και να κλαίω, είπα: “Χρειάζομαι άμεση βοήθεια, και αυτός δεν είναι ο κατάλληλος γιατρός για μένα”», αναφέρει. «Τηλεφώνησα σε φίλους και συναδέλφους και τους είπα ότι έχω καρκίνο. Εργάζομαι στη μουσική βιομηχανία, και πολλοί από τους πελάτες μου έχουν σχέση με φιλανθρωπικές οργανώσεις ή ομάδες υποστήριξης για τον καρκίνο. Επικοινώνησα με ανθρώπους που ήξερα ότι μπορούν να βοηθήσουν».
Τελικά, ένας συνεργάτης της είχε γνωριμίες στο τοπικό νοσοκομείο City of Hope, και μέσω αυτής της επαφής, βρήκε φροντίδα μέσα σε μία εβδομάδα.
Μέσω ενός θωρακικού χειρουργού στο City of Hope, η Quintana γνώρισε τον επικεφαλής ογκολόγο πνευμόνων, Dr. Ravi Salgia. Ο Dr. Salgia εξέτασε τα αποτελέσματα των εξετάσεων της και ανακάλυψε ότι είχε μια γενετική μετάλλαξη, η οποία οδηγεί σε ανεξέλεγκτο κυτταρικό πολλαπλασιασμό.
Αυτό που φαινόταν σαν επίμονα συμπτώματα κρυολογήματος, τελικά αποδείχθηκε ότι ήταν μη-μικροκυτταρικός καρκίνος του πνεύμονα (NSCLC) θετικός στο EGFR, Σταδίου 4 — μια προχωρημένη μορφή καρκίνου του πνεύμονα που έχει κάνει μεταστάσεις, μη ιάσιμη αλλά διαχειρίσιμη.
Με αυτά τα δεδομένα, ο Dr. Salgia έδρασε αμέσως.
«Μου είπε, “Θα σε βάλουμε σε ένα θεραπευτικό πλάνο και θα ρίξουμε ό,τι έχουμε πάνω σε αυτό. Είσαι μαζί μου;” Και του είπα, “Ναι, είμαι μαζί σου”», θυμάται η Quintana, σημειώνοντας ότι της χορηγήθηκε μια στοχευμένη θεραπεία που είχε πρόσφατα εγκριθεί από τον FDA.
«Μου είπε, “Θέλω να δράσουμε γρήγορα και να πιέσουμε όσο αντέχεις.” Του είπα, “Πάμε”».
Η Quintana χρειάστηκε επίσης να υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία για να «καθαρίσει» τον καρκίνο στα οστά της, και ξεκίνησε την επόμενη κιόλας εβδομάδα.
«Πολύ σύντομα, μετά τη συζήτηση με το City of Hope, με ενημέρωσαν ότι αυτοί οι καρκίνοι μπορούν να αντιμετωπιστούν, πρέπει να τους παρακολουθείς και να ακολουθείς ένα θεραπευτικό σχήμα και μπορούν να κρατήσουν τον καρκίνο υπό έλεγχο και μακριά», προσθέτει.
Νεότερες εξελίξεις στην αντιμετώπιση του μικροκυτταρικού καρκίνου του πνεύμονα
Το μήνυμα αισιοδοξίας που στέλνει
«Τώρα βρίσκομαι σε αυτό που αποκαλούν “συντηρητική θεραπεία”», προσθέτει. «Το κάνω περίπου μία φορά το μήνα, κάθε τέσσερις εβδομάδες. Κάνω συνεχώς εξετάσεις, για τις οποίες είμαι ευγνώμων. Θέλω να τις κάνουν, για να είναι σίγουροι ότι όλα πάνε καλά».
Η Quintana λέει ότι μετά τις πρώτες έξι θεραπείες, ήξερε ότι λειτουργούσε.
«Ο καρκίνος συνέχιζε να μικραίνει και να μικραίνει και να μικραίνει και να μικραίνει», αναφέρει.
Μέρος της συμβουλής της προς άλλους ανθρώπους αντικατοπτρίζει αυτό που της είπε και ο γιατρός της: «Μην εμπιστεύεστε τον Dr. Google.»
«Βρείτε έναν πάροχο υγείας με τον οποίο να αισθάνεστε άνετα. Πρέπει να μπορείτε να εμπιστευθείτε την ιατρική σας ομάδα και να ξέρετε ότι σας προσφέρουν το καλύτερο δυνατό θεραπευτικό σχήμα. Μην αποδέχεστε τίποτα λιγότερο».
Παρόλο που συνεχίζει να είναι σε θεραπεία, η Quintana βασίζεται στη βοήθεια των άλλων και συνεχίζει να μοιράζεται την ιστορία της.
«Αυτό που ήταν δύσκολο να εξηγήσω στους ανθρώπους είναι ότι αυτή τη στιγμή δεν μπορώ να δέσω όμορφα την ιστορία μου με έναν φιόγκο λέγοντας ότι θεραπεύτηκα και να σηκώσω τη σημαία της νίκης, αλλά μπορώ να ζήσω μια πολύ φυσιολογική ζωή», επισημαίνει.
Καρκίνος του πνεύμονα: Καινοτόμος ανοσοθεραπεία με ελληνική υπογραφή
«Μπορώ να συνεχίσω να το κάνω αυτό για δεκαετίες και ελπίζω πως όσο αντέχω, ίσως βρεθεί και μια θεραπεία. Το παίρνω μέρα με τη μέρα».