Κύτταρα ζόμπι συμβάλλουν στην ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα

πνεύμονες

Εντυπωσιακά ευρήματα δίνει νεώτερη μελέτη για τον τρόπο που επιδρούν κάποια κύτταρα ζόμπι σημαντικά στη φυσική ανοσία και ενδέχεται να συμβάλουν στην ανάπτυξη του καρκίνου του πνεύμονα. Με ποιο τρόπο; Οι ειδικοί εξηγούν.

 

Όχι δεν μιλάμε για το Walking Dead αλλά για κάποια κύτταρα που οι επιστήμονες τα έχουν ονομάσει κύτταρα ζόμπι και ενεργούν διαφορετικά στον οργανισμό μας αντί να μας προστατεύουν! Τα μονοπύρηνα ή μονοκύτταρα  (monocytes) είναι κύτταρα του αίματος με διακριτό πυρήνα που συμμετέχουν στην άμυνα του οργανισμού και μεταναστεύουν στους ιστούς που προσβάλλονται από παθογόνους μικροοργανισμούς.

Τα μονοπύρηνα συγκαταλέγονται στα λευκά αιμοσφαίρια του αίματος, είναι πρόδρομοι των μακροφάγων και ανήκουν στο σύστημα των φαγοκυττάρων. Τα μακροφάγα είναι μεγάλα μονοπύρηνα φαγοκύτταρα σημαντικά στη φυσική ανοσία, στις πρώιμες φάσεις του ξενιστή, ως κύτταρα παρουσίασης αντιγόνου και ως δραστικά κύτταρα στη χυμική (humoral immunity) και κυτταρική ανοσία (cell-mediated immunity). Είναι μεταναστευτικά κύτταρα που προέρχονται από πρόδρομα κύτταρα στο μυελό των οστών και συναντώνται στους περισσότερους ιστούς του σώματος.

Εκτός από τη θανάτωση επιβλαβών μικροοργανισμών, τα μακροφάγα πολεμούν κατά των όγκων. Ωστόσο, όπως και άλλα κύτταρα γερνούν, και αυτό  συνδέεται με ασθένειες και άλλα προβλήματα που προκαλεί η γήρανση.

Όταν τα κύτταρα γερνούν, σταματούν να διαιρούνται, καταστρέφονται μεν αλλά αρνούνται να πεθάνουν και δεν αποβάλλονται πάντα από το σώμα. Παραμένουν και συσσωρεύονται στους ιστούς και μπορεί να εκκρίνουν μόρια που είναι επιβλαβή. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα γερασμένα κύτταρα έχουν ονομαστεί κύτταρα ζόμπι (zombie cells).

Σε μια νέα μελέτη του Cancer Cell, οι ερευνητές ανακάλυψαν γερασμένα μακροφάγα στον πνεύμονα που όχι μόνο είχαν εγκατασταθεί αλλά βοηθούσαν και στην ανάπτυξη της κακοήθειας.

“Εννοιολογικά, η ιδέα ότι ένα μακροφάγο μπορεί να γίνει γερασμένο και να προάγει τον όγκο είναι απροσδόκητη”, λέει ο Darren Baker, Ph.D., βιολόγος γερασμένων κυττάρων της Mayo Clinic και  συγγραφέας της μελέτης.  Όπως ο ίδιος επισημαίνει:”Το εύρημα αυτό μας φέρνει ένα βήμα πιο κοντά στην καλύτερη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο σχηματίζονται οι όγκοι και ο καρκίνος σε κυτταρικό επίπεδο”.

Ο Δρ Baker και οι συνεργάτες του διαπίστωσαν ότι τα γερασμένα μακροφάγα κύτταρα ζόμπι φαίνεται να εμποδίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα να ανταποκριθεί και να εξαλείψει την ανώμαλη ανάπτυξη των κυττάρων, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη της κακοήθειας.

“Μέσω διαφόρων πειραμάτων και αναλύσεων, μπορέσαμε να διακρίνουμε αυτά τα γερασμένα μακροφάγα από τα άλλα μακροφάγα. Διαπιστώσαμε ότι αν τα εξαλείψουμε, μέσω γενετικών ή φαρμακολογικών προσεγγίσεων, καθυστερούμε τον σχηματισμό όγκου”, λέει ο επικεφαλής συγγραφέας Luis Prieto, Ph.D., μεταδιδακτορικός συνεργάτης και πρόσφατος απόφοιτος της Mayo Clinic Graduate School of Biomedical Sciences.

Οι ερευνητές συμπέραναν ότι τα προκαρκινικά κύτταρα επικοινωνούν με τα περιβάλλοντα κύτταρα, συμπεριλαμβανομένων των μακροφάγων, στα οποία ενεργοποιούν τη διαδικασία της γήρανσης. Με τη σειρά τους, τα γερασμένα κύτταρα, συμβάλουν στην ανάπτυξη του όγκου.

Οι ερευνητές συνεργάστηκαν με τον συν-συγγραφέα της μελέτης Hu Li, Ph.D., ερευνητή εξατομικευμένης ιατρικής στην Mayo Clinic, και διεξήγαγαν αλληλούχιση RNA ενός κυττάρου στο εργαστήριό του. Η εργασία αυτή τους βοήθησε να εντοπίσουν τα μακροφάγα του πνεύμονα ως βασικό τύπο κυττάρων που οδηγούν στην ανάπτυξη του όγκου. Τώρα, πιστεύουν ότι τα μακροφάγα ανταποκρίνονται στα προκαρκινικά κύτταρα καθώς αυτά αρχίζουν να προκαλούν όγκους.

Η έρευνα αυτή υποστηρίχθηκε από το Κέντρο Έρευνας της Βιολογίας της Γήρανσης Paul F. Glenn της Mayo Clinic και την Μεταπτυχιακή Σχολή Βιοϊατρικών Επιστημών της Mayo Clinic. Μια συμπληρωματική εργασία από ερευνητές με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο δημοσιεύθηκε επίσης στο περιοδικό Cancer Cell.

Σοφία Λαλιωτίτη
Σοφία Λαλιωτίτη

Η Σοφία Λαλιωτίτη έχει καλύψει το ιατρικό ρεπορτάζ σε έντυπα μέσα και έχει συνεργαστεί με ιστοσελίδες. Πιστεύει ότι ο ρόλος του δημοσιογράφου, στη σύγχρονη εποχή με τα social media, δεν είναι να "προσανατολίζει" και να “προτείνει συμπεράσματα”, αλλά να παρακινεί τους αναγνώστες να μάθουν περισσότερα από τις ίδιες του τις πηγές, ειδήσεων και γνώσεων. Κατά κάποιον τρόπο ο σημερινός δημοσιογράφος ελάχιστα διαφέρει από μία μηχανή αναζήτησης.

Scroll to Top