Τα ζευγάρια δεν παύουν να αγαπιούνται από τη μια μέρα στην άλλη – συνήθως αυτό συμβαίνει ήσυχα, στις μικρές στιγμές όπου η σύνδεση χάνεται. Ειδικοί λένε ότι δεν έχει να κάνει τόσο με μεγάλους καυγάδες, αλλά με κάποια «κρυφά» στοιχεία της ζωής που μπορεί να διαβρώνουν την οικειότητα σιγά-σιγά.
5 πράγματα που μπορεί να δείχνουν ότι κάποιος μας αγαπάει πραγματικά
Τι είναι αυτό που κάνει τις σχέσεις να φθείρονται χωρίς να το καταλάβουμε
Η αποσύνδεση σε μια σχέση συνήθως δεν προκύπτει ξαφνικά – συμβαίνει σταδιακά με την πάροδο του χρόνου, μέχρι που τα ζευγάρια συνειδητοποιούν ότι έχουν απομακρυνθεί. «Μπαίνει ήσυχα, σαν ομίχλη που απλώνεται πάνω σε ένα τοπίο που κάποτε έσφυζε από ζωή», γράφει η Αμερικανή Κλινική Σεξολόγος Claudia Six, Ph.D., σε πρόσφατο άρθρο της στο Psychology Today.
Εξηγεί τι είναι αυτό που μπορεί να μετατρέψει τις βαθιές συζητήσεις σε σύντομες, αποσπασματικές ανταλλαγές λέξεων. «Κάποτε μιλούσαμε με τις ώρες – τώρα απλώς κανονίζουμε πρακτικά θέματα», είπε κάποτε ένας πελάτης της. Αυτή η σιωπηλή διάβρωση της οικειότητας, προειδοποιεί, είναι συχνά το πρώτο βήμα προς την απομάκρυνση. Τι είναι συνήθως αυτό που την προκαλεί;
Τι οδηγεί τα ζευγάρια στο να αποστασιοποιούνται;
Σύμφωνα με έρευνα του 2021 με τίτλο «When Love Just Ends», τα άτομα με ασφαλή ή πιο ανεξάρτητο στυλ προσκόλλησης και υψηλότερη μόρφωση ήταν λιγότερο πιθανό να εμφανίσουν επιβλαβείς συμπεριφορές μετά από έναν χωρισμό. Αντίθετα, άτομα με αγχώδες ή φοβικό στυλ προσκόλλησης –ειδικά γυναίκες– ήταν πιο πιθανό να κάνουν επαναλαμβανόμενες κλήσεις, να στέλνουν ανεπιθύμητα αντικείμενα ή να απειλούν, συχνά λόγω του φόβου εγκατάλειψης.
Άλλες πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι τα ζευγάρια δεν απομακρύνονται μόνο εξαιτίας καυγάδων, αλλά και λόγω ενός συνδυασμού συναισθηματικών και πρακτικών παραγόντων. Μελέτες επισημαίνουν ότι όταν οι σύντροφοι παύουν να αισθάνονται πραγματικά «γνωστοί» ο ένας στον άλλο, η σύνδεση αποδυναμώνεται.
- Διαφορετικές βασικές αξίες (όπως οι πολιτικές απόψεις) αυξάνουν τον κίνδυνο αποξένωσης.
- Απώλεια σπίθας – λιγότερες ρομαντικές κινήσεις, μειωμένη οικειότητα, και πλήξη.
- Κακή επικοινωνία, οικονομικό άγχος ή απιστία δημιουργούν μεγάλη πίεση.
- Προβλήματα υγείας (όπως η ενδομητρίωση) μπορούν να μειώσουν τη συναισθηματική και σωματική εγγύτητα.
- Καθημερινό στρες και περισπασμοί από την τεχνολογία ροκανίζουν τον ποιοτικό χρόνο.
Το Νο1 πράγμα που πρέπει να κάνουν τα ζευγάρια για να έχουν μια ευτυχισμένη σχέση
Οι μεταβάσεις της ζωής που μπορεί να διαβρώνουν την οικειότητα χωρίς να το καταλάβουμε
«Μία από αυτές τις μεταβάσεις είναι η απόκτηση παιδιών. Το σεξ φέρνει τα παιδιά, αλλά τα παιδιά μπορούν να σκοτώσουν την οικειότητα», είπε. Μια άλλη μετάβαση έρχεται όταν τα παιδιά μεγαλώνουν και φεύγουν από το σπίτι – οι γονείς μένουν μόνοι, κοιτάζονται και αναρωτιούνται αν πρέπει να ξαναχτίσουν μια σχέση που είχαν παραμελήσει ή να προχωρήσουν με κάποιον άλλον. Συχνά, αυτό συμπίπτει με την εμμηνόπαυση – εκείνη μπορεί να χάσει το ενδιαφέρον για σεξ ενώ εκείνος συνεχίζει να επιθυμεί επαφή, αφήνοντας το ζευγάρι σε αδιέξοδο.
Η μοναξιά αρχίζει να εμφανίζεται τότε, με το να παίρνει τη μορφή της «σεξουαλικής ξηρασίας» – όχι επειδή χάνεται η επιθυμία, αλλά επειδή ξεθωριάζει η συναισθηματική εγγύτητα. Αυτοί είναι οι αποσυνδεδεμένοι άνθρωποι με τους οποίους εργάζεται, βοηθώντας τους να βρουν ξανά τον δρόμο τους. Ένα ακόμη κοινό έναυσμα είναι οι ανείπωτες προσδοκίες. Στην αρχή μιας σχέσης, οι σύντροφοι συχνά αποφεύγουν τις συγκρούσεις, πιστεύοντας ότι θα τους καταλάβει ο σύντροφός τους. Όμως, όταν ανάγκες όπως η στοργή και η υποστήριξη δεν εκφράζονται, η δυσαρέσκεια μεγαλώνει.
Θυμάται ένα ζευγάρι που, μετά από πέντε χρόνια σχέσης, παραδέχτηκε ότι δεν είχαν συζητήσει ποτέ τις προτιμήσεις τους πάνω στο σεξ. Εκείνος ένιωθε απόρριψη – εκείνη ένιωθε αόρατη. Η αποσύνδεση είχε ήδη ριζώσει μέσα σε εκείνες τις σιωπηλές υποθέσεις, πολύ πριν παγώσει η ερωτική ζωή του ζευγαριού. Η έρευνα δείχνει ότι αυτό συμβαίνει συχνά μέσα στα πρώτα δύο με τρία χρόνια – ένα κρίσιμο χρονικό παράθυρο όπου δημιουργούνται συνήθειες.
Η τεχνολογία, επίσης, μπορεί να εντείνει την απομάκρυνση. Το σκρολάρισμα στο κινητό στο τραπέζι ή τα μηνύματα αντί για διάλογο μειώνουν την παρουσία. Έχει δει συντρόφους να κάθονται πλάι-πλάι, αλλά να νιώθουν χιλιόμετρα μακριά – η σύνδεση τους να έχει χαθεί λόγω οθονών. Ξεκινά αμυδρά με ένα βλέμμα να χάνεται, με μια αναβολή σε μια συζήτηση συζήτηση, όμως καταλήγει σε απομόνωση.
Στα workshops της, διδάσκει μια απλή λύση: Να δημιουργούνται «στιγμές χωρίς οθόνες» για επανασύνδεση. Ένα ζευγάρι δοκίμασε ένα καθημερινό check-in 10 λεπτών και ξαναβρήκε το γέλιο που νόμιζε πως είχε χαθεί.
Το καλό νέο, εξηγεί, είναι ότι η θεραπεία βρίσκεται στην αυθεντικότητα – το να τολμήσεις να πεις «Μου λείπει το “εμείς”» ή «Χρειάζομαι να νιώσω κοντά σου». Στην ομιλία της στο TEDx, εξερευνά το πώς η ευαλωτότητα γεφυρώνει αυτό το χάσμα.
Συμβουλεύει να ξεκινήσουμε απλά: να κάνουμε μια αληθινή ερώτηση στον σύντροφό μας, να ακούσουμε χωρίς να προσπαθούμε να διορθώσουμε, και να παρατηρήσουμε πώς επιστρέφει η σύνδεση. «Εξάλλου», είπε, «η σύνδεση ανθίζει όταν επιλέγουμε να είμαστε παρόντες – πλήρως, ειλικρινά, τώρα».
Πηγές: Psychology Today, PMC, PMC, PMC, WILEY Online Library, ResearchGate, ResearchGate, PMC