Οι ηλεκτρικές διεγέρσεις που χορηγούνται στο δωδεκαδάκτυλο, το αρχικό τμήμα του λεπτού εντέρου, μπορεί να προσφέρουν μια εφάπαξ ενδοσκοπική επέμβαση σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2, επιτρέποντάς τους ενδεχομένως να διατηρήσουν τη γλυκαιμική ισορροπία και να διακόψουν τη χρήση ινσουλίνης, προτείνει μια προκαταρκτική μελέτη.
Αυτή η έρευνα πραγματοποιήθηκε στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ υπό την καθοδήγηση της Celine Busch, διδάκτορα γαστρεντερολογίας, και του Jacques Bergman, καθηγητή με εξειδίκευση στην ενδοσκόπηση του γαστρεντερικού συστήματος.
Η παραδοσιακή μέθοδος θεραπείας του διαβήτη τύπου 2 περιλαμβάνει τη λήψη φαρμάκων για τη μείωση της γλυκόζης ή την ένεση ινσουλίνης, η οποία έχει αρκετές παρενέργειες, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου χαμηλού σακχάρου στο αίμα και αύξησης βάρους.
Ωστόσο, αυτή η μελέτη θα μπορούσε να προσφέρει μια πιθανή βελτίωση σε σχέση με τη φαρμακευτική θεραπεία, προσφέροντας μια εφάπαξ διαδικασία που θα παρέχει γλυκαιμικό έλεγχο στους ασθενείς. «Η δυνατότητα ελέγχου του διαβήτη με μία μόνο ενδοσκοπική θεραπεία είναι θεαματική», σχολίασε η Δρ. Busch.
Ο ρόλος του δωδεκαδάκτυλου του εντέρου στον διαβήτη
Προηγούμενη έρευνα είχε διερευνήσει τον αντίκτυπο της κατάλυσης, χρησιμοποιώντας θερμότητα για την τροποποίηση της επένδυσης του λεπτού εντέρου, αφού παρατήρησε ότι οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε γαστρική παράκαμψη παρουσίασαν βελτιωμένο έλεγχο ινσουλίνης αμέσως μετά την επέμβαση, ακόμη και πριν οποιαδήποτε απώλεια βάρους. Αυτό δείχνει ότι η παράκαμψη αυτού του τμήματος του λεπτού εντέρου παίζει ρόλο στον γλυκαιμικό έλεγχο στον διαβήτη τύπου 2.
Σε αυτή τη μελέτη, 14 ασθενείς υποβλήθηκαν σε μια ωριαία ενδοσκοπική διαδικασία κατά την οποία εναλλασσόμενοι ηλεκτρικοί παλμοί χορηγήθηκαν στην επένδυση του λεπτού εντέρου ακριβώς κάτω από το στομάχι. Μετά τη διαδικασία, οι ασθενείς έλαβαν εξιτήριο την ίδια μέρα και τέθηκαν σε δίαιτα ελεγχόμενων θερμίδων για δύο εβδομάδες. Στη συνέχεια, οι ασθενείς άρχισαν να λαμβάνουν σεμαγλουτίδη, ένα φάρμακο για τον διαβήτη, έως και 1 mg την εβδομάδα.
Η σεμαγλουτίδη από μόνη της μερικές φορές επιτρέπει σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 να σταματήσουν τη λήψη ινσουλίνης, αλλά μόνο σε περίπου 20% των περιπτώσεων. Σε αυτή τη μελέτη, 12 από τους 14 ασθενείς, ή το 86%, διατήρησαν καλό γλυκαιμικό έλεγχο χωρίς ινσουλίνη για ένα χρόνο, υποδηλώνοντας ότι η βελτίωση σχετίζεται με τη διαδικασία και όχι μόνο με τη σεμαγλουτίδη. Οι συγγραφείς αρχίζουν να εργάζονται σε μια διπλά τυφλή τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή για να εξετάσουν αυτά τα αποτελέσματα.
«Αυτή η διαδικασία είναι τροποποιητική της νόσου, καθώς αντιστρέφει την αντίσταση του οργανισμού στην ινσουλίνη, τη βασική αιτία του διαβήτη τύπου 2», είπε ο Δρ. Bergman. Οι ερευνητές υποθέτουν ότι η χρόνια έκθεση σε μια δίαιτα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη και θερμίδες οδηγεί σε μια άγνωστη αλλαγή στην επένδυση του λεπτού εντέρου, καθιστώντας το σώμα ανθεκτικό στην ινσουλίνη.
Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η αναζωογόνηση του ιστού σε αυτό το τμήμα του εντέρου βελτιώνει την ικανότητα του σώματος να ανταποκρίνεται στην ινσουλίνη, ιδιαίτερα σε ασθενείς με διαβήτη τύπου 2 των οποίων το σώμα εξακολουθεί να παράγει λίγη ινσουλίνη.
Ενώ τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης είναι πολλά υποσχόμενα, η έρευνα βρίσκεται ακόμα στα αρχικά της στάδια. Γι’αυτό οι συγγραφείς σχεδιάζουν να συνεχίσουν την έρευνά τους με μια διπλά τυφλή τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή για να δοκιμάσουν περαιτέρω τα αποτελέσματά τους.
Ανησυχίες σχετικά με τα αποτελέσματα της μελέτης
Παρά τα πολλά υποσχόμενα αποτελέσματα ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με τη μακροπρόθεσμη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα της διαδικασίας. Ο Δρ. Kenneth Snow, ενδοκρινολόγος και καθηγητής κλινικής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον, δήλωσε στους New York Times ότι ενώ η μελέτη είναι «ενθαρρυντική», είναι πολύ νωρίς για να πούμε εάν η διαδικασία θα είναι μια βιώσιμη μακροπρόθεσμη λύση για ασθενείς με διαβήτη τύπου 2.
Άλλοι ειδικοί έχουν επίσης επισημάνει ότι η διαδικασία δεν στερείται κινδύνων, συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας αιμορραγίας, μόλυνσης και βλάβης στα γύρω όργανα. Επιπλέον, η διαδικασία είναι προς το παρόν διαθέσιμη μόνο σε περιορισμένο αριθμό ιατρικών κέντρων σε όλο τον κόσμο, γεγονός που θα μπορούσε να περιορίσει την προσβασιμότητά της σε ασθενείς σε ορισμένες περιοχές.
Παρά αυτές τις ανησυχίες, οι ερευνητές που συμμετείχαν στη μελέτη παραμένουν αισιόδοξοι σχετικά με τις δυνατότητες της διαδικασίας να φέρει επανάσταση στη θεραπεία του διαβήτη τύπου 2.
«Αυτή είναι μόνο η αρχή για μια σημαντική ανακάλυψη στον τομέα της έρευνας για τον διαβήτη», δήλωσε η Δρ. Busch και κατέληξε: «Είμαστε ενθουσιασμένοι που συνεχίζουμε να μελετάμε τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα της διαδικασίας και να εξερευνούμε νέους τρόπους βελτίωσης της ζωής των ασθενών με διαβήτη τύπου 2».