Ένα βίντεο με μια 2χρονη σε παιδική χαρά αποκάλυψε ένα μικρό αλλά ανησυχητικό σύμπτωμα, το οποίο συνδέεται με καρκίνο του εγκεφάλου. Η λεπτομέρεια αυτή ήταν αρκετή για να κινητοποιήσει τους γονείς και τους ειδικούς.
Πώς ένα κοριτσάκι 2 ετών οδηγήθηκε στη διάγνωση για καρκίνο στον εγκέφαλο – Το σύμπτωμα που δεν έδωσαν πολλοί σημασία
Στον παιδικό πληθυσμό, οι όγκοι στον εγκέφαλο αποτελούν περίπου το 20% των καρκίνων της παιδικής ηλικίας και είναι η κύρια αιτία θανάτου από καρκίνο σε παιδιά και νέους ενήλικες, σύμφωνα με δημοσίευμα στο Pediatric Neurology. Η κλινική εικόνα ποικίλει ανάλογα με την ηλικία και τη θέση του όγκου, με τα συμπτώματα σε βρέφη να είναι μη ειδικά, όπως ερεθιστικότητα, μεγαλοκεφαλία, καθυστερήσεις στην ανάπτυξη και αδυναμία σίτισης. Οι πιο συχνοί τύποι όγκων είναι τo πιλοκυτταρικό αστροκύτωμα και το μυελοβλάστωμα, με την πρόγνωση και τη θεραπεία να εξαρτώνται σημαντικά από την ακριβή μοριακή ταξινόμηση και τη θέση του όγκου.
Πρόσφατες εξελίξεις στις θεραπείες, όπως η βελτιωμένη φαρμακευτική αγωγή και η στόχευση συγκεκριμένων μοριακών μηχανισμών, αυξάνουν τις πιθανότητες επιβίωσης, αν και οι παρεμβάσεις μπορούν να έχουν επιπτώσεις στην νευροανάπτυξη. Η έρευνα συνεχίζεται για πιο αποτελεσματικές και λιγότερο τοξικές θεραπείες που θα βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των παιδιών αυτών.
Το τεστ όρασης «άλλαξε τα πάντα» και η Harper παραπέμφθηκε αμέσως στο νοσοκομείο για περαιτέρω εξετάσεις. Μόλις δύο ημέρες αργότερα, υποβλήθηκε σε επτάωρη χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση ενός όγκου όσο ένα καπάκι μπουκαλιού από τον εγκέφαλό της. Η βιοψία επιβεβαίωσε τους χειρότερους φόβους των γονιών της, George και Laura, και η Harper από τότε αντιμετωπίζει με θάρρος μια εξαντλητική θεραπεία.
«Κανένας γονιός δεν είναι ποτέ προετοιμασμένος για εκείνη τη στιγμή», ανέφερε ο George από το Staffordshire. «Είναι ένας πόνος που σε σχίζει σιωπηλά. Θέλεις να ουρλιάξεις, να κλάψεις, να κάνεις τα πάντα για να το πάρεις από πάνω τους, αλλά δεν μπορείς. Εκείνο το βράδυ, και οι δύο θυμόμαστε ότι νιώσαμε σαν να σταμάτησε ο κόσμος. Όλα όσα είχαν σημασία μέχρι τότε, ξαφνικά δεν είχαν καμία αξία».
Τις εβδομάδες πριν από τη διάγνωση, στις αρχές Ιουλίου, η Harper ήταν πιο κουρασμένη απ’ ό,τι συνήθως και δεν ήταν «ο εαυτός της». Ο George σχολίασε: «Ήταν μικρά πράγματα που αρχικά δεν έδειχναν κάτι σοβαρό. Κάναμε αρκετές επισκέψεις στον γιατρό και στα επείγοντα και κάθε φορά μας έλεγαν ότι ήταν αμυγδαλίτιδα ή λοίμωξη στο αυτί. Της χορηγήθηκαν αντιβιοτικά, αλλά τίποτα δεν ανακούφισε τα συμπτώματά της. Κάθε επίσκεψη κατέληγε με τις ίδιες διαβεβαιώσεις – ότι θα γίνει καλά. Αλλά μέσα μας, ξέραμε πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Είναι αυτό το ένστικτο που έχουν οι γονείς· γνωρίζεις το παιδί σου καλύτερα απ’ όλους, και νιώθαμε πως κάτι πιο βαθύ συνέβαινε».
Καθώς η Harper φαινόταν να έχει στραβισμό, ένας οικογενειακός φίλος που είδε ένα βίντεο της από την παιδική χαρά πρότεινε να την πάνε σε οπτικό για να αποκλείσουν άλλα ενδεχόμενα. Ο George ανέφερε: «Αυτή η απόφαση άλλαξε τα πάντα. Η ομάδα του Specsavers στο Safford ήταν απίστευτη. Ήταν ήρεμοι αλλά σοβαροί, και όταν ο οπτικός σταμάτησε τη δοκιμή στα μισά και εξήγησε πως κάτι δεν φαινόταν σωστό, όλα άλλαξαν».
Μέσα σε λίγα λεπτά, παραπέμφθηκαν σε τοπικό νοσοκομείο, όπου οι απεικονίσεις αποκάλυψαν μια μάζα στον εγκέφαλο της Harper, με μεγάλη ποσότητα υγρού στο μπροστινό μέρος. Η μικρή μεταφέρθηκε γρήγορα στο Birmingham Children’s Hospital για εξειδικευμένη θεραπεία, και μέσα σε δύο ημέρες από το τεστ όρασης, στις 14 Αυγούστου, η Harper υποβλήθηκε σε εγχείρηση εγκεφάλου.
Η διάγνωση για μυελοβλάστωμα συγκλόνισε την οικογένεια
Ο George εξήγησε: «Η αναμονή κατά τη διάρκεια της εγχείρησης έμοιαζε με αιωνιότητα. Κάθεσαι εκεί σαν γονιός, ξέροντας ότι δεν μπορείς να κάνεις απολύτως τίποτα, πέρα από το να ελπίζεις».
Η επέμβαση ήταν επιτυχής και η φροντίδα του προσωπικού αποτέλεσε «σωσίβιο» για την οικογένεια. Μια εβδομάδα μετά την αφαίρεση της μάζας, η οικογένεια επέστρεψε στο νοσοκομείο για τα αποτελέσματα. Ο George θυμάται: «Ακούσαμε τα λόγια που θα μας μείνουν για πάντα: ο όγκος ήταν κακοήθης».
Η Harper διαγνώστηκε με μυελοβλάστωμα, μια μορφή καρκίνου του εγκεφάλου, η οποία είναι αντιμετωπίσιμη. Εκείνη την εβδομάδα, η Harper ξεκίνησε χημειοθεραπεία με την ογκολογική ομάδα.
«Περνάς όλη σου τη ζωή προσπαθώντας να προστατέψεις το παιδί σου από κάθε κακό, και ξαφνικά είσαι ανίσχυρος, βλέποντάς το να περνά κάτι που κανείς δεν θα έπρεπε να ζήσει».
Το κορίτσι ζει με το χαμόγελο και εμψυχώνει τους γονείς του
Από τη στιγμή της διάγνωσης, η Harper υποβάλλεται σε «αδιάκοπη» θεραπεία, με στόχο την εξάλειψη των καρκινικών κυττάρων από το σώμα της. Ο George ανέφερε: «Η Harper συνεχίζει να χαμογελά. Βρίσκει χαρά στις πιο μικρές στιγμές – ένα αυτοκόλλητο από μια νοσηλεύτρια, φούσκες από μια ειδική παιχνιδιού, ή απλώς κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορεί. Αυτή τη στιγμή, η Harper είναι σταθερή και ανταποκρίνεται στη θεραπεία όσο καλύτερα θα μπορούσε κανείς να ελπίζει. Η ομάδα είναι αισιόδοξη, αλλά επίσης ειλικρινής – ο καρκίνος είναι απρόβλεπτος. Κάθε απεικόνιση φέρνει μαζί της ένα μείγμα ελπίδας και φόβου. Μαθαίνεις να ζεις μέρα με τη μέρα».
Οι γονείς της εξέφρασαν επίσης την ευγνωμοσύνη τους για τη φροντίδα που έλαβαν από το ιατρικό προσωπικό καθ’ όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας. Ο George ανέφερε: «Μέσα σε όλον αυτόν τον φόβο, η ομάδα στο Birmingham Children’s Hospital μας έδωσε κάτι που είχαμε απόλυτη ανάγκη: ελπίδα.
Ο καρκίνος μπορεί να της στέρησε ένα κομμάτι της παιδικής της ηλικίας, αλλά έφερε στο φως και μια πλευρά της ανθρώπινης φύσης που δεν ήξεραν ότι υπήρχε. Ανθρώπους που αγαπούν, φροντίζουν και παλεύουν για παιδιά σαν τη Harper κάθε μέρα.
Οι οικογενειακοί φίλοι αυτή τη στιγμή συγκεντρώνουν χρήματα για να υποστηρίξουν οικονομικά την οικογένεια Gibson κατά τη διάρκεια της θεραπείας της Harper, με στόχο τις £15.000.